Ponad 170 lat tradycji
Historia naszego obiektu sięga 1846 roku, kiedy kupiec i właściciel browaru Conrad Lambert stworzył w centrum Poznania ogródek rozrywkowy Odeon, oraz budynek z salą zgromadzeń. Lambert w kolejnych latach sukcesów swojego przedsięwzięcia rozbudowywał inwestycję, która w przyszłości przybrała formę dzisiejszego Pasażu Apollo. Kompleks, odwiedzany najczęściej przez mieszczaństwo Poznania był stopniowo rozbudowywany, mieścił sceny teatralną i koncertową, pawilon kręgielni, liczne altany ogrodowe, muszlę koncertową i scenę letnią. W okresie swojej świetności był więc wspaniałym przykładem popularnego w tamtych czasach Établissement, czyli przedsiębiorstwa rozrywkowo-rekreacyjnego. W końcu XIX w. dużą salę zamieniono na restaurację i teatr, gdzie odbyły się pierwsze projekcje kinowe w Poznaniu. Zaprezentowano tu – przedstawiający Stary Rynek – pierwszy film dokumentalny nakręcony w mieście.
Prestiżowe miejsce
Koncertował tu Ignacy Jan Paderewski. W grudniu 1918 r. Sala Lamberta gościła posiedzenie polskiego Sejmu Dzielnicowego, który wybrał naczelną Władzę Ludową. W posiedzeniu tym wzięło udział 1399 delegatów z całego zaboru pruskiego oraz emigranci z Niemczech. Sala Lamberta odgrywała zatem nie tylko rolą rozrywkową, ale była miejscem pielęgnowania polskości. W 1921 roku rozpoczął tu swoją działalność Teatr Powszechny wystawiający komedie i operetki. Po I wojnie światowej dwaj kupcy poznańscy – Józef Czepczyński i Jan Łuczak – postanowili przywrócić obiektom ufundowanym przez Lamberta utracony podczas wojny blask. Panowie byli właścicielami kamienic stojących nieopodal. Zdecydowali zrobić w tym miejscu ekskluzywny pasaż handlowy. Na bramie frontowej od strony ulicy Piekary wmurowano tablicę na pamiątkę okresu, podczas którego mieszkał w pasażu Juliusz Słowacki (maj 1848 roku). Miało to przypominać Poznaniakom o historycznej wartości tego miejsca dla miasta i jego mieszkańców.
Apollo liderem
W 1921 roku Czepczyński i Łuczak przebudowali wspólnie istniejący teatr – tak powstało Kino Apollo. Sześć lat później, w roku 1927, historyczna Sala Lamberta została połączona z kabiną projekcyjną Kina Apollo i zaczęła funkcjonować jako ekskluzywne kino “Metropolis”. Można więc powiedzieć, że był to pierwszy poznański multiplex. Miejsce to słynęło ze swej elegancji. Naprzeciw kina funkcjonować zaczął lokal “Palais de Danse”, którego ogródek oraz niezwykły wystrój spowodowały, że uznawany był za jeden z najpiękniejszych lokali w ówczesnej Polsce. Cały kompleks był już wtedy własnością Jana Łuczaka. Anegdota głosi, że tablica z napisem: “Dałeś mi Boże w swej szczodrobliwości, dajże i temu, który mi zazdrości” została wmurowana w ścianę Kina Apollo, by dopiec Stefanowi Kałamajskiemu, który był‚ szwagrem Łuczaka, a jednocześnie właścicielem największego w owym czasie, konkurencyjnego kina “Słońce”.
Styl i świetność minionych lat
Jednak to właśnie w Kinie Apollo odbyła się pierwsza projekcja filmu dźwiękowego. Była to premiera „Upadłego Anioła” z Garym Cooperem, reżyserii Richarda Wallace Podczas II wojny światowej władze okupacyjne poleciły zmienić kino “Metropolis” w “Teatr Varietes Metropol”. Niestety w 1945 roku budynek spłonął i nie został odbudowany. Kino Apollo w swoim obecnym kształcie, którego nabrało po remoncie zakończonym w styczniu 2005 roku, nawiązuje swoim wystrojem do nieistniejącego już “Metropolis”. Jak kiedyś funkcjonują w nim dwie sale kinowe. Dzisiejsze Apollo nawiązuje swoim stylem do najlepszych architektonicznych tradycji wnętrzarskich i artystycznych dawnego Poznania. Inspiracją wyposażenia wnętrz obiektu jest epoka Art Deco, konsekwentnie zaznaczona we wszystkich zakątkach kinoteatru. Wszystkie dekoracyjne elementy tworzą wspaniałą atmosferę lat dwudziestych. Znakiem rozpoznawczym kina Apollo jest spójność stylistyczna, której owocem jest jedyne takie miejsce w Poznaniu.
