Tajemniczy świat Arietty

Wanda i Janek są ze sobą „od zawsze”. Jednak po latach ich związek przypomina kabel od ładowarki, który pogryzł pies – niby jeszcze ładuje, ale to nie ma prawa działać. Po kolejnej kłótni, właściwie nie wiadomo o co, podejmują decyzję – udają się na wyprawę ostatniej szansy. Kupują sanki, ładują na nie tylko niezbędne rzeczy i ruszają brzegiem zimowego Bałtyku. Jeśli nie zejdą z plaży i nie złamią zasad podróży – zostaną ze sobą na zawsze. Jeśli im się nie uda, nigdy więcej się już nie zobaczą.

Pełna humoru, ciepła i niespodzianek opowieść o miłości - poruszające połączenie komedii romantycznej i kina drogi. Czy faktycznie przeciwieństwa się przyciągają? Jak skończy się podróż bohaterów brzegiem zimowego Bałtyku? Czy Janek i Wanda poczują radość i odzyskają nadzieję? „To nie mój film” sprawi, że uśmiechniecie się do siebie i zakochacie w życiu od nowa.

„To nie mój film” zdobył „Złoty Pazur” na 49. FPFF w Gdyni, został nagrodzony Young Talents Award na festiwalu CinEast w Luksemburgu oraz zwyciężył Konkursu Smart7, organizowany przez siedem europejskich festiwali.

Autentyk. Kino bez ściemy
– Dagmara Romanowska, dziennikarka filmowa

Pełnometrażowy debiut Marii Zbąskiej to współczesne i pełne inteligentnego humoru love story, które dotyka najczulszych strun, a przy tym zaskakuje formą i treścią, przywołując na myśl najlepsze skandynawskie kino
– Maria Waszkiewicz, Zwierciadło.

Polska reżyserka zachwyciła debiutem. Wszyscy możemy się w jej filmie przejrzeć
– Łukasz Adamski, Interia.pl.

Maria Zbąska jest absolwentką Wydziału Operatorskiego oraz Fotografii w Szkole Filmowej w Łodzi, a także Wydziału Reżyserii w Szkole Wajdy. Jest autorką teledysków, reklam i filmów krótkometrażowych, w tym wielokrotnie nagradzanego „Psubrata” (2013). Wraz z bratem Kazimierzem Zbąskim stworzyła kultową kampanię społeczną „Mafia dla psa” promującej zbiórkę pieniędzy na zwierzaki ze schronisk.

Na Festiwalu Folklorystycznym w Newport w 1965 roku młody Bob Dylan zmienia swój występ na scenie muzyki ludowej, przechodząc na elektryczność i przekazując rock jako głos pokolenia – definiując jeden z najbardziej przełomowych momentów w muzyce XX wieku.

Akcja rozgrywa się na wpływowej nowojorskiej scenie muzycznej początku lat 60. i śledzi błyskawiczną karierę 19-letniego muzyka z Minnesoty, Boba Dylana, jako piosenkarza folkowego, który zaczął pojawiać się w salach koncertowych i na szczytach list przebojów – jego piosenki i tajemniczość stają się światową sensację, której kulminacją był przełomowy występ w elektrycznym rock and rollu na Newport Folk Festival w 1965 roku.

Zapraszamy do świata, w którym magia i technologia ścierają się, by pokazać, że wyobraźnia jest najpotężniejszą mocą.

„Kleks i wynalazek Filipa Golarza” to wyjątkowa podróż do świata wyobraźni, gdzie każde zdobyte doświadczenie i umiejętność mogą stanowić broń w walce z nadchodzącym złem. Tym razem Profesor Kleks jest zmuszony do powrotu do rzeczywistości i skonfrontowania się z technologią, która zagraża marzeniom dzieci, podczas gdy w Akademii jego miejsce czasowo zajmuje wierny ptak Mateusz.

Historia pełna jest niezwykłych pytań: czy miłość Ady Niezgódki do robota Alberta może przywrócić mu ludzkie serce? Czy wynalazek Filipa Golarza – kuszący dzieci wizją życia bez wyobraźni – na zawsze zmieni ich sposób myślenia? I czy fantazja ma jeszcze siłę, by pokonać nowoczesną technologię?

W rolach głównych zobaczymy Tomasza Kota w roli Ambrożego Kleksa, Antoninę Litwiniak w roli Ady Niezgódki, Konrada Repińskiego – Albert. W rolę tytułowego Filipa Golarza wciela się Janusz Chabior, a akademii popilnuje Sebastian Stankiewicz jako ptak Mateusz.

Scenariusz filmu, na którego podstawie reżyser Maciej Kawulski mógł stworzyć bajkowy świat „Kleksa i wynalazku Filipa Golarza”, napisali Krzysztof Gureczny oraz Agnieszka Kruk.

Ingrid (Julianne Moore), jest autorką bestsellerów, aby poradzić sobie z lękiem przed śmiercią napisała o niej książkę. Kiedy dowiaduje się, że Martha (Tilda Swinton), dawna korespondentka wojenna, jest chora, postanawia ją odwiedzić, odświeżając tym samym przyjaźń sprzed lat, kiedy obie były dziennikarkami. Martha toczy teraz inną wojnę, a odnowiona bliskość między kobietami sprawia, że Ingrid zostaje wciągnięta w proces leczenia Marthy. W miarę jak opowieści są snute, sekrety ujawniane, a nad filiżanką herbaty rozważane są tematy takie jak żal, odkupienie i śmiertelność, pewnego dnia Martha prosi Ingrid o coś, czego ta najbardziej obawia się dać.

Zwycięzca festiwalu w Wenecji, „W pokoju obok”, łączy na ekranie dwie wielkie osobowości i gwiazdy kina: Julianne Moore i Tildę Swinton. Melodramat Pedra Almodóvara to pełna emocji opowieść o pożegnaniach, spełnieniu, macierzyństwie i rodzinie z wyboru, a przede wszystkim – o życiu na swoich zasadach.
Anglojęzyczny debiut Hiszpana otwiera zupełnie nowy rozdział w jego twórczości, zachowując przy tym charakterystyczne dla reżysera humor, melancholię i uwodzicielski splendor kostiumów i wnętrz. Eksplozja soczystych barw głosi pochwałę życia tak w radosnych, jak i w gorzkich odsłonach i jest hołdem dla przyjaźni, której blask złagodzi każdy ból.

Film Pedra Amodóvara „W pokoju obok” jest ekranizacją powieści Sigrid Nunez „Pełni miłości”.

11 nagród na festiwalu w Gdyni, kandydatura do Oscara®, Złota Żaba na festiwalu EnergaCamerimage, dwie Europejskie Nagrody Filmowe – to tylko najważniejsze laury dla najgłośniejszej polskiej koprodukcji tego roku. „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna to mistrzowsko skonstruowany thriller psychologiczny, który zagląda w najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy. To mroczna baśń dla dorosłych, w której spotykają się szlachetny potwór bez twarzy, tchórzliwy książę na białym koniu i czarownica, karmiąca dzieci mlekiem i słodyczami. Tyle że ta historia wydarzyła się naprawdę.

Kopenhaga, tuż po I wojnie światowej. Karoline (Victoria Carmen Sonne), młoda pracownica fabryki, zachodzi w ciążę i z dnia na dzień ląduje na bruku. Gdy na swej drodze spotka Dagmar (nagrodzona w Gdyni Trine Dyrholm), charyzmatyczną właścicielkę nielegalnej agencji adopcyjnej, która zaoferuje jej schronienie i pracę w charakterze mamki, trafi w sam środek zagadkowych wydarzeń. Czy relacja między kobietami, początkowo oparta na zaufaniu, wytrzyma konfrontację z mrocznymi sekretami? Jak wiele można wybaczyć komuś, kto w najtrudniejszym momencie wyciągnął do ciebie pomocną dłoń? Karoline – a wraz z nią widzowie – zmuszona będzie do znalezienia odpowiedzi na pytanie o granice dobra i zła.

„Dziewczyna z igłą” to, jak pisze Variety, „film hipnotyzujący, brutalnie piękny i boleśnie aktualny”. Zdjęcia Michała Dymka, które zachwyciły jury pod przewodnictwem Cate Blanchett i dały mu zwycięstwo tegorocznego festiwalu EnergaCamerimage, hipnotyzują mrocznym pięknem i wciągają widza w pełną napięcia grę. Montaż Agnieszki Glińskiej oraz nagrodzone w Gdyni scenografia Jagny Dobesz i kostiumy Małgorzaty Fudali tworzą wizualny spektakl o uniwersalnym wymiarze. Jak pisze Cineuropa: „Dziewczyna z igłą” to „film, który przywraca wiarę w siłę kina jako narzędzia opowiadania historii, która nas zmienia”.

Jakie inspiracje miał autor „Małego Księcia” do napisania jednej z najsłynniejszych książek wszech czasów? Pełna zapierających dech w piersiach przelotów nad Andami opowieść oparta na najciekawszych wycinkach z biografii Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Oto historia fascynacji samolotami połączona z marzeniami, wrażliwością i fantazją, które dały początek najpiękniejszej opowieści o poszukiwaniu przyjaźni. Film ten jest hołdem dla wybitnego pisarza i jego ponadczasowego arcydzieła.

Jest rok 1930, Antoine de Saint-Exupéry na kilkanaście lat przed wydaniem swojej najsłynniejszej książki „Mały Książę” pracuje jako pilot w świadczącej lotnicze usługi pocztowe firmie Aéropostale w Argentynie. Pewnego dnia, jego przyjaciel Henri Guillaumet nie wraca z jednej ze swoich podróży. Pomimo spodziewanych niebezpieczeństw, Antoine postanawia wyruszyć na poszukiwania zaginionego pilota. To z pozoru niemożliwe zadanie zmusi go do przekroczenia piętrzącego się wysoko górskiego pasma And oraz własnych słabości. Podczas tej wyprawy pilot doświadczy wielu wrażeń, które później wykorzysta do stworzenia swojej niezwykłej książki.

Nowy koncert z Teatro del Silenzio w toskańskiej Lajatico. Retransmisja

Andrea Bocelli to bez wątpienia najsłynniejszy tenor świata. Jest ikoną popkultury w zakresie śpiewu operowego. Z brawurą łączy muzykę klasyczną z rozrywkową. Jego nagrania sprzedają się w milionach egzemplarzy. Teraz ten charyzmatyczny śpiewak obchodzi jubileusz 30-lecia swojej pracy artystycznej. Z tej okazji przygotował wielki koncert, którego nagranie można obejrzeć jedynie w kinach.

Andrea Bocelli przyszedł na świat w toskańskiej gminie Lajatico. Mieści się w niej malowniczy amfiteatr Teatro del Silenzio. I tam właśnie artysta zorganizował swój jubileuszowy koncert, który trwał aż trzy dni. Wzięli w nim udział wyjątkowi goście specjalni: Jon Batiste, Matteo Bocelli, Virginia Bocelli, Amos Bocelli, José Carreras, Sofia Carson, Russell Crowe, Lauren Daigle, Johnny Depp, Plácido Domingo, Elisa, Tiziano Ferro, David Foster, Aida Garifullina, Giorgia, Kim Kardashian, Khloé Kardashian, Lang Lang, Brian May, Katharine Mcphee, Christian Nodal, Laura Pausini, Eros Ramazzotti, Ed Sheeran, Nadine Sierra, Will Smith, Shania Twain, Sofía Vergara i Zucchero.

Podczas tego przygotowanego z rozmachem show usłyszymy oczywiście słynną arię „Nessun dorma” z opery „Turandot” Pucciniego, niekwestionowany przebój „Con te partirò” i wiele innych chwytających za serce utworów.

Wersję kinową koncertu wyreżyserował Sam Wrench („Taylor Swift: The Eras Tour”, „Billie Eilish: Live at The O2”), laureat nagrody Emmy i nominowany do nagrody Grammy.

Czas trwania: około 2,5 godziny
Polskie napisy

Czy potrafisz kochać tak bardzo, że nic innego się nie liczy?

„Beating hearts”, hit francuskich kin z milionem widzów po zaledwie tygodniu wyświetlania, to pulsująca emocjami epicka historia miłosna, w której adrenalina i zemsta uderzają równie mocno jak bicie dwóch serc. W rolach głównych Adèle Exarchopoulos – gwiazda nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes „Życia Adeli - Rozdział 1 i 2” oraz François Civil znany z produkcji „Trzej muszkieterowie: D'Artagnan”. „Beating hearts” to elektryzujący akcją oraz zachwycający wizualną i dźwiękową oprawą film prezentowany w prestiżowym Konkursie Głównym 77. edycji Międzynarodowego Festiwalu filmowego w Cannes.

Wychowany w szemranej dzielnicy zbuntowany nastolatek o imieniu Clotaire zakochuje się w swojej koleżance ze szkoły – Jackie. Chłopak jest oczarowany jej zadziornym charakterem i ciętym dowcipem, które dają o sobie znać już przy pierwszym spotkaniu. Między tą dwójką rozkwitnie wielkie uczucie pierwszej miłości, które będzie musiało stawić czoła najtrudniejszej próbie. Clotaire zostaje bowiem wciągnięty w przestępczą działalność okolicznych gangów i zaczyna kroczyć mroczną ścieżką, która może zniszczyć ich wspólne marzenia. W wyniku niefortunnej kradzieży nastolatek zostaje oskarżony o przestępstwo, którego nie popełnił i trafia do więzienia. Po wielu latach od rozejścia się ich życiowych dróg, oboje odkrywają, że nadal nie potrafią bez siebie żyć. Pytanie jednak czy ta obudzona na nowo miłość zatriumfuje nad pragnieniem zemsty Clotaire’a?

Czy ludzkie emocje można zmierzyć metodą naukową?

W Himalajach leży maleńkie państwo, którego władca bada poziom szczęścia swoich poddanych. Ankieter o imieniu Amber jeździ po kraju, w którym mieszkają głównie buddyści i odpytuje mieszkańców, gdy pracują na polu, siedzą przed chatkami, czy szykują się do medytacji lub modlitwy. Celem rozmów jest wypełnienie formularza, który ma na celu określenie poziomu szczęścia obywatela_ki w skali od 0 do 10.
Film z humorem opowiada o tak ulotnej i trudnej do jakiejkolwiek sztywnej klasyfikacji emocji, jaką jest szczęście. Amber zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem. Tańczy, gra na gitarze, wykonuje świetną pracę, ale choć ma 40 lat, nadal szuka miłości. Czy da się zmierzyć uczucia? Czy dążenie do szczęścia może być również szczęściem? Mieszkańcy Bhutanu mają na to odpowiedź.