BRITISH FILM FESTIVAL 2024 – BAFTA SHORTS

[PL]

Podróż z Alfredem Hitchcockiem nie mogłaby być monotonna. W swym najsłynniejszym brytyjskim dziele demaskujący codzienne niebezpieczeństwa i zafascynowany teoriami Freuda reżyser staje się konduktorem obierającym kurs do kobiecej podświadomości pełnej tłumionych pragnień, lęków i kulturowych stereotypów.

Gdy starsza pasażerka pociągu przepada bez śladu, Angielka Iris Henderson postanawia rozwikłać tajemnicę jej zniknięcia. Współpasażerowie wydają się pozostawać w spisku, wmawiając dziewczynie, że nie widzieli panny Froy. W wyjaśnieniu skomplikowanej intrygi przez Iris pomaga nieznośny Gilbert. Wyraźnie coś jest na rzeczy, bowiem w pociągu nie brakuje podejrzanych tropów jak… zakonnicy w szpilkach.

Mistrz suspensu bezbłędnie żongluje gatunkową konwencją, tworząc misterny obraz realizujący schemat thrillera szpiegowskiego, a przy tym o licznych znamionach komedii czy melodramatu. W centrum adaptacji powieści Ethel Liny White znajduje się kobieta u progu dorosłości – oficjalnie podróżująca na własny ślub z mężczyzną, do którego nie jest przekonana, a w rzeczywistości wraz z biegiem szyn zgłębiająca własną tożsamość i dojrzewająca wprost na oczach widzów. Oniryczna atmosfera przejawiająca się pod postacią powracających omdleń i drzemek Iris wzmaga psychoanalityczne założenia fabuły.

Brawurowy scenariusz dopełniają intrygujące postacie dające mozaikę różnorodnych osobowości – od dumnych, zakochanych w krykiecie, ale problematycznych Anglików do gniewnych i sfrustrowanych kochanków. Całość uświetnia charyzmatyczne aktorstwo Margaret Lockwood, Michaela Redgrave’a (nagroda dla najlepszego aktora za CIEŃ CZŁOWIEKA) oraz dwukrotnie nominowanej do Oscara angielskiej damy May Whitty.

[ENG]

Travelling with Alfred Hitchcock could never be dull. In his most famous British work exposing the everyday dangers and captivated by Freud's theories, the director becomes a conductor charting a course to the female subconscious full of suppressed desires, fears, and cultural stereotypes.

When an older lady on the train disappears without a trace, Englishwoman Iris Henderson decides to unravel the mystery of her disappearance. Fellow passengers seem to be conspiring, convincing the girl they did not see Miss Froy. Irritating Gilbert helps Iris in unravelling the complex intrigue. Clearly, something is afoot, as the train does not lack suspicious clues like nuns in high heels.

The master of suspense flawlessly juggles genre conventions, creating an intricate picture fulfilling the pattern of a spy thriller, along with numerous elements of comedy or melodrama. At the core of the adaptation of Ethel Lina White's novel is a woman on the threshold of adulthood – officially travelling to her own wedding with a man she's not convinced about, but in reality, delving into her own identity and maturing right before the viewers' eyes as the train journeys on. The dreamlike atmosphere manifested in recurring fainting spells and naps by Iris intensifies the psychoanalytic assumptions of the plot.

The brilliant script is complemented by intriguing characters that give a mosaic of diverse personalities – from proud, cricket-loving but problematic Englishmen to angry and frustrated lovers. The entire piece is honoured by the charismatic acting of Margaret Lockwood, Michael Redgrave (award for Best Actor for THE BROWNING VERSION), and the twice Oscar-nominated English lady May Whitty.

Reżyser filmu Gerardo Herrero jest jednym z najbardziej uznanych europejskich producentów.
Jego filmy zdobyły m.in. Oscara („Sekret jej oczu”) czy Złotą Palmę („Wiatr buszujący w jęczmieniu”).  Tym razem polscy widzowie zobaczą film, który wyreżyserował.

„Terapia dla par” to hiszpański komediodramat, w którym napięcie rośnie od pierwszej do ostatniej sceny. To pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”!

Trzy pary małżeńskie zostają zaproszone przez swoją terapeutkę na spotkanie. Psycholożka sama nie pojawia się na terapii, udziela im jednak szczegółowych instrukcji, co mają robić. Szóstka bohaterów będzie odkrywać tajemnice dotyczące ich związków. Małżonkowie będą musieli przedyskutować kwestie takie jak opieka nad dziećmi, obowiązki domowe, pieniądze, zazdrość i seks. Stopniowo dowiedzą się o sobie kolejnych rzeczy, także tych niewygodnych…

Czy ta eksperymentalna sesja terapeutyczna doprowadzi bohaterów filmu do rozwiązań, jakich oczekiwali?

[PL]

Na pustej drodze w środku nocy, wracająca z imprezy samochodem w srebrnej masce Shula, napotyka leżące na ziemi zwłoki swojego wujka. Tak rozpoczyna się etap przygotowań do pogrzebu i żałoba, która kulturowo sens ma tylko wtedy, jeśli jest głośna i nieznośna.
Choć zmarły wuj nie był aniołem, to nie można mówić tego na głos, wszak o zmarłych powinniśmy tylko dobrze. Historia, której akcja dzieje się w Zambii w południowej Afryce, jest soczewką na powszechnie obowiązujące mechanizmy patriarchatu, które nadal mają się świetnie w większości części świata.
Portret lokalnej społeczności i ich obyczajów ukazuje toksyczne relacje kulturowe,
w których kobietom nakazuje się pozostawanie w milczeniu, niezależnie od ich perspektywy, emocji czy doświadczeń. Reżyserka Rungano Nyoni (NIE JESTEM CZAROWNICĄ – 2017) tworzy kino feministyczne, które wbija szpikulec trafnie i głęboko pod skórą. Czy nie lepiej byłoby jednak zostać waleczną perliczką? Film otrzymał nagrodę za reżyserię w konkursie Un Certain Regard w Cannes, a także zakwalifikował się do selekcji w konkursie głównym BFI London Film Festival. To także koprodukcja BBC i kultowego studia A24.

[ENG]

On an empty road in the middle of the night, Shula was returning from a party in a car wearing a silver mask and stumbling upon the lifeless body of her uncle. Thus begins the stage of funeral preparations and mourning, which culturally only makes sense if it is loud and unbearable.

Although her late uncle was far from an angel, this is not to be said out loud. After all, we should only speak well of the dead. The story, set in Zambia in southern Africa, is a lens on the commonly held mechanisms of patriarchy that are still going strong in most parts of the world.

The portrait of the local community and their customs reveals toxic cultural dynamics, where women are expected to remain silent, no matter their perspective, emotions, or experiences. Director Rungano Nyoni (I AM NOT A WITCH – 2017) crafts a piece of feminist cinema that pierces deeply and unflinchingly beneath the surface. But wouldn't it be better to become a bold guinea fowl instead? The film was awarded Best Director in the Un Certain Regard section at Cannes. It was also selected for the main competition at the BFI London Film Festival. It is a co-production with the BBC and the iconic A24 studio.

Koniec lat 80tych, Wybrzeże. Ela, najmłodsza z dziewięciorga rodzeństwa, dopiero wchodzi w dorosłość, ale już wie, że nie pasuje ani do sztywnych zasad starego ładu, ani do rodzącego się nowego świata. Azyl znajduje w trójmiejskiej alternatywie - dopóki rzeczywistość się o nią nie upomni.

Wielowymiarowa, postpunkowa opowieść w reżyserii Olgi Chajdas o młodej kobiecie łaknącej życia pośród szarości PRL-u, o pragnieniu wolności, seksie, sile młodości i najtrudniejszej z więzi – tej z matką. A w tle buntownicza trójmiejska scena muzyczna, fenomen lat 80'tych i zapowiedź rewolucyjnych zmian w Polsce.

Wielokrotnie nagradzane, mocne, transowe i głośne kino o różnych odcieniach transformacji oraz portret kobiety, jakiego w polskim kinie jeszcze nie było, z brawurową rolą Leny Góry, hipnotyzującą muzyką Andrzeja Smolika i nieokiełznanymi zdjęciami Tomasza Naumiuka.