[PL]
Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (British Academy Film Awards) za najlepszy fabularny film krótkometrażowy przyznawane są od 1980 roku i od tamtej pory, każdego sezonu oglądamy znakomitą selekcję filmów, które jak w kalejdoskopie prezentują różne tematy bliskie ludziom. Krótka forma filmowa pozwala twórcom i twórczyniom na trafne stawianie hipotez, społeczne zaangażowanie i daje też przestrzeń do wyrażenia własnej wrażliwości. Dzięki partnerstwie British Council prezentujemy w programie British Film Festival pięć tytułów, które walczyły o Złotą Maskę w tej kategorii w roku 2024. Zwycięski JELLYFISH AND LOBSTER (reż. Yasmin Afifi) daje publiczności nadzieję, ukazując niezwykłą relację dwójki seniorów – pensjonariuszy domu opieki. FESTIVAL OF SLAPS (reż. Abdou Cissé) to intensywna opowieść, która dekonstruuje stereotypowy model panafrykańskiego rodzicielstwa w brytyjskiej współczesnej rzeczywistości. Piękny wizualnie film GORKA (reż. Joe Weiland), poprzez przyjazd francuskiego studenta na wymianę do Anglii, ukazuje intymną rodzinną historię o żałobie i procesie zabliźniania się starych ran. Obserwując oczami młodego Sama, spędzimy też letni dzień w angielskim ogrodzie w SUCH A LOVELY DAY (reż. Simon Woods), gdzie pozornie beztroskie rodzinne spotkanie nie pozostanie bez niespodzianek. Ostatni film z zestawu, YELLOW (reż. Elham Ehsas) zabierze nas do kontrolowanego przez talibów Afganistanu, gdzie razem z bohaterką udamy się do sklepu z hidżabami, aby kupić ubranie, które stosownie do obowiązujących reguł, zakryje jej ciało.
[ENG]
The British Academy Film Awards for the best short feature film have been held since 1980, and every season since then, we have seen an outstanding selection of films that present, as if in a kaleidoscope, various reflect themes close to the heart. The short film format offers filmmakers a unique platform to pose thought-provoking questions, engage with social issues, and express a deeply personal vision.
Thanks to a partnership with the British Council, we present five titles in the British Film Festival programme that competed for the Golden Mask in this category in 2024. The winning JELLYFISH AND LOBSTER (dir. Yasmin Afifi) gives audiences hope by portraying the extraordinary relationship between two senior citizens – residents of a care home. FESTIVAL OF SLAPS (dir. Abdou Cissé) is an intense tale that deconstructs the stereotypical model of pan-African parenting in British contemporary reality.
The visually stunning film GORKA (dir. Joe Weiland), through the arrival of a French exchange student in England, reveals an intimate family story about grief and the process of healing old wounds. Watching through the eyes of young Sam, we will also spend a summer day in an English garden in SUCH A LOVELY DAY (dir. Simon Woods), where a seemingly carefree family reunion will not be without surprises. The final film in the set, YELLOW (dir. Elham Ehsas) takes us to Taliban-controlled Afghanistan, where we follow the protagonist on a tense trip to a hijab shop, as she searches for attire that fully conceals her body according to strict local laws.
Seans bezpłatny- wejściówki dostępne w kasie Kina Muza
„Łowca jeleni” Michaela Cimino to jeden z najważniejszych i wywołujących najbardziej żarliwe dyskusje tytułów w dziejach kina. Laureat pięciu Oscarów, w tym za najlepszy film, najlepszą reżyserię oraz najlepszą drugoplanową rolę męską. To pełna rozmachu, a zarazem zaskakująco intymna opowieść o przyjaźni, lojalności i cenie, jaką płaci się za dojrzewanie w cieniu historii.
W niewielkim górniczym miasteczku w Pensylwanii trzej nierozłączni przyjaciele – Michael (Robert De Niro), Nick (Christopher Walken) i Steven (John Savage) – pracują w hucie. Wieczorami spotykają się w barze i jeżdżą razem na polowania, ciesząc się prostym życiem. Ich codzienność, z pozoru zwyczajna, nabiera tragicznej głębi, gdy zostają powołani do wojska i wysłani – tuż po hucznym ślubie Stevena – na wojnę w Wietnamie.
Cimino z niezwykłą precyzją buduje świat, w którym wielu widzów może się przejrzeć, a potem krok po kroku go burzy – raz w huku wystrzałów i wybuchów, a innym razem w ciszy, w której walka z powracającymi traumami wydaje się skazana na porażkę. W „Łowcy jeleni” zderzenie ludzkiej lojalności z bezsensem wojny ma wymiar nie tylko dramatyczny, lecz także uniwersalny. To historia o przyjaźni wystawionej na najtrudniejszą próbę, o granicach odwagi, o miłości, która nie wszystko jest w stanie ocalić, i o tym, że czasem jeden moment zmienia wszystko.
Tego filmu nie da się zapomnieć.
Trzy małżeństwa, a każde z nich ma swoje problemy. Na tyle poważne, że wymagały specjalistycznej konsultacji i pracy w ramach terapii dla par. Żaden z bohaterów nie spodziewał się jednak oryginalnego pomysłu, na jaki pewnego dnia wpadnie ich psychoterapeutka.
Kobieta wyznacza spotkanie, na którym jednak sama się nie pojawia. Zostawia jedynie oczekującym na nią parom wskazówki, co mają robić i czego od nich oczekuje. Zdezorientowana początkowo szóstka bohaterów zaczyna ze sobą rozmawiać. Spotkanie zamienia się w coś w rodzaju terapii grupowej, w trakcie której na światło dzienne wychodzą kolejne brudy i wstydliwe dla każdej z par fakty. Nie może być inaczej, kiedy do przedyskutowania są tak poważne tematy, jak opieka nad dziećmi, obowiązki domowe, kariera, zazdrość czy seks. Wszystko to doprowadzi do nieoczekiwanego dla każdego z nich końca.
Nagrodzony na festiwalu w Maladze film Gerardo Herrero to klasyczna dramedy, czyli połączenie dramatu obyczajowego z komedią charakterów. Pełna podskórnych napięć oraz błyskotliwych dialogów opowieść daje duże pole do popisu starannie wybranemu przez reżysera zespołowi aktorów.
Reżyseria: Gerardo Herrero
Występują: Malena Alterio, Alexandra Jiménez, Fele Martínez, Antonio Pagudo, Eva Ugarte, Juan Carlos Vellido
„Ścieżki życia” to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami poruszająca i pełna nadziei opowieść o dojrzałej miłości, która okazuje się silniejsza niż życiowe kryzysy. Film, który zdobył serca widzów w całej Europie, zachwyca szczerością oraz prostotą, z jaką mówi o sprawach najważniejszych. To historia, która podnosi na duchu i przypomina, że nawet po największej burzy można odnaleźć spokój – jeśli idzie się razem.
Raynor (Gillian Anderson) i Moth (Jason Isaacs), małżeństwo z wieloletnim stażem, w jednej chwili tracą niemal wszystko – dom, bezpieczeństwo, dotychczasowe życie. Zamiast się poddać, robią coś, co dla wielu byłoby szaleństwem: wyruszają w pieszą wędrówkę – ponad tysiąc kilometrów wzdłuż dzikiego, angielskiego wybrzeża. Z pustym kontem bankowym, namiotem i garścią najpotrzebniejszych rzeczy idą przed siebie, krok za krokiem, szukając ukojenia w wietrze, ciszy i otaczającej ich przyrodzie. Wkrótce odkryją, że mimo przeszkód, które los rzucił im pod nogi, wciąż mają najważniejsze – siebie nawzajem. Ta niezwykła podróż stanie się dla nich drogą ku wolności, miłości i nowemu początkowi.
"Czas apokalipsy" to luźna adaptacja klasycznego opowiadania Josepha Conrada "Jądro ciemności", której akcja rozgrywa się w 1969 roku podczas wojny w Wietnamie. Film przedstawia podróż kapitana sił specjalnych (Willarda) przez brutalne strefy walk w Wietnamie. Celem jego tajnej misji jest eliminacja pułkownika Kurtza, który ustanowił bezwzględną dyktaturę. W miarę jak Willard podróżuje przez szaleństwo i absurdy amerykańskiego zaangażowania w wojnę, coraz bardziej pociąga go sama dżungla, jej pierwotna mistyka i ogromna moc...
W głównych i pobocznych rolach wystąpiły gwiazdy amerykańskiego kina: Marlon Brando, Robert Duvall, Martin Sheen, Dennis Hopper, Laurence Fishburne, Harrison Ford. Film miał 8 nominacji do Oscara z czego dwie zamieniły się w statuetki (najlepsze zdjęcia, najlepszy dźwięk), zdobył trzy Złote Globy, dwie nagrody BAFTA i wiele innych wyróżnień ze Złotą Palmą na festiwalu w Cannes na czele. Nade wszystko jest to jednak film mający pokaźne grono miłośników na całym świecie.
W 1979 roku Francis Ford Coppola otrzymał swoją drugą w karierze Złotą Palmę za “Czas apokalipsy” (pierwszą otrzymał w 1974 roku za film “Rozmowa”) i dziś należy do wąskiego grona twórców, którzy dwukrotnie otrzymali najwyższe wyróżnienia na festiwalu w Cannes. W momencie pokazu filmu na festiwalu nie było wiadomo, jakie będzie jego ostateczne zakończenie a Coppola wahał się pomiędzy trzema różnymi wersjami. Film trafił do kin w 1979 roku w wersji trwającej 153 minuty. Po latach Coppola powrócił do filmu tworząc wersję “Czas apokalipsy: Powrót” (2001) w której dodano nowe sceny a długość całego filmu wyniosła 202 minuty. W 2019 roku ujrzała światło dzienne wersja ostateczna (final cut), która wreszcie trafia do polskiej dystrybucji pod tytułem “Czas apokalipsy: wersja reżyserska” o której napisano: “prawdopodobnie najbardziej satysfakcjonująca z trzech wersji”.
Widzowie będą mogli zobaczyć, usłyszeć i poczuć ten film tak, jak zawsze chciałem - od pierwszego „huku” do końcowego jęku.
Francis Ford Coppola