[PL]
MADE IN BRITAIN to jeden z najmocniejszych i z pewnością najbardziej ponurych przykładów brytyjskiego realizmu społecznego lat 80. Alana Clarke’a, reżysera bezkompromisowego i radykalnego, zawsze interesował problem przemocy i władzy. Zawsze też traktował kino jako brutalną siłę – każdy jego film był jak uderzenie, wyzwanie rzucone wygodzie i przyzwyczajeniom widzów.
Główny bohater filmu to Trevor – w tej roli debiutujący Tim Roth – nastoletni skinhead ze swastyką wytatuowaną na czole. Poznajemy go, gdy po raz kolejny trafia do ośrodka dla młodocianych przestępców. Kieruje nim agresja i nienawiść, nie da się go naprostować czy utemperować, jest jak tykająca bomba. Clarke nie serwuje jednak prostego i płaskiego portretu młodego neonazisty, swoistego symbolu czasu Thatcheryzmu. Trevor jest inteligentny, myślący, jego wściekłe przemowy mają własną, przewrotną logikę. Zawsze prowadząc kamerę blisko chłopaka (to początek fascynacji reżysera steadicamem), Clarke wpycha go przed oczy widzów, zmusza do wysłuchania jego racji, nawet jeśli te budzą tylko niechęć i obrzydzenie.
Nie jest to jednak studium (anty)bohatera, ale oskarżenie systemu odpowiedzialnego za uporczywe podtrzymywanie cyklu przemocy i nędzy. Clarke jest bezlitosnym diagnostą funkcjonowania władzy i niszczenia społeczeństwa. Trevor, ze swoim kompulsywnym marszem donikąd, jest metaforą stanu, w jakim znalazła się Brytania. Transowy, uporczywy rytm jego kroków kontrapunktuje przygnębiający pejzaż: społeczny i emocjonalny. MADE IN BRITAIN to także brawurowe tour de force Tima Rotha.
[ENG]
MADE IN BRITAIN stands as one of the most powerful, and certainly the most grim, examples of British social realism of the 1980s. Alan Clarke, an uncompromising and radical director, was always interested in issues of violence and power. He has always viewed cinema as a brutal force – each of his films was like a punchline, a challenge thrown to the comfort and habits of the audience.
The protagonist of the film is Trevor – played by the debutant Tim Roth – a teenage skinhead with a swastika tattooed on his forehead. We meet him as he again ends up in a juvenile detention centre. Driven by aggression and hatred, he cannot be straightened out and his temper is like a ticking time bomb. However, Clarke does not present a simplistic, one-dimensional portrait of a young neo-Nazi as a symbol of the Thatcherite era. Trevor is intelligent and thoughtful; his angry speeches have their unique, perverse logic. Always keeping the camera close to the boy (the beginning of the director’s fascination with the Steadicam), Clarke pushes him in front of the audience’s eyes, forcing them to listen to his reasoning, even if it only arouses dislike and disgust.
Yet, this is not a study of a (anti)hero but an accusation of the system responsible for persistently perpetuating the cycle of violence and misery. Clarke is a ruthless examiner of how power operates and how society is being destroyed. Trevor and his compulsive march to nowhere is a metaphor for the state in which Britain finds itself. The trance-like, persistent rhythm of his steps counterpoints the oppressive landscape – social and emotional. MADE IN BRITAIN is also a brilliant tour de force by Tim Roth.
Film od kobiet dla kobiet.
To historia wrażliwych i ambitnych kobiet z nieposkromioną potrzebą wolności, które zatrudniają się w agencji porno. Ilona, znana jako Cicciolina, to misjonarka miłości i obrończyni wolności, Moana – ambitna idealistka, na każdym kroku mierząca się z pogardą, a Eva – romantyczka po przejściach. Jest także Debora, która przychodzi do agencji, myśląc o chwilowej pracy asystentki, ale zostaje tam przez dziesięć lat, znajdując drugą rodzinę. Nad całością czuwa Riccardo, założyciel agencji, wizjoner, powiernik i przyjaciel.
Zobacz, jak pierwsze na świecie gwiazdy porno żyły według własnych zasad, mierząc się z szufladkowaniem i niezrozumieniem społeczeństwa.
Czas trwania: 128 min
Włochy | 2024
Biografia jednej z głównych przedstawicielek europejskiego pop-artu, prekursorki happeningów, postrzeganej jednocześnie jako ikona feminizmu. Skomplikowana biografia Niki de Saint Phalle mieni się kolorami, składając się na intrygujący portret niespokojnej artystki.
Rok 1952. Niki de Saint Phalle (w tej roli Charlotte Le Bon) wraz z mężem i dwuletnią córką przenoszą się z ogarniętych terrorem makkartyzmu Stanów Zjednoczonych do europejskiej stolicy sztuki – Paryża. Mająca arystokratyczne korzenie kobieta posiada znacznie większe artystyczne aspiracje niż jedynie bycie pięknością na okładkach „Vogue’a”, gdzie pojawiała się w charakterze modelki.
Dystans, jaki dzieli ją od rodzinnego domu, początkowo przynosi kobiecie ukojenie. Szybko jednak demony przeszłości dopadają Niki także we Francji, a seria niepokojących retrospekcji z dzieciństwa pozwala zrozumieć, z jaką traumą się mierzy. Bezpiecznym gruntem, ale i sposobem na wyrażenie siebie staje się dla bohaterki jej sztuka. Pozwala także na to, by Niki walczyła o niezależność w świecie społecznych konwenansów i z góry przypisanych ról.
Gatunek: biograficzny
Czas trwania: 98 min
produkcja: Francja 2024
SUB PL
To ja, Agnes (Call me Agnes)
Agnes prowadzi życie pełne tajemnic, w którym badminton, queerowe przyjaźnie i restauracja w jej własnym domu tworzą kolorową, złożoną codzienność. Kiedy niespodziewanie jej młodszy brat Indra przyjeżdża z Indonezji, Agnes staje przed niełatwym wyborem: kontynuować kłamstwo, czy wyjawić prawdę o swojej transpłciowej tożsamości. Wkrótce staje się jasne, że konfrontacja z przeszłością jest nie tylko trudna, ale i pełna nieoczekiwanych emocji.
Musical łączy fikcję i życie codzienne, tworząc hipnotyzującą opowieść o miłości, tożsamości i odwadze bycia sobą, gdzie każda decyzja może zmienić wszystko. To komedia, która jednak nie boi się poruszać tematów tabu i nieoczywistych relacji, w których prawda i kłamstwo tańczą w rytm muzyki.
reżyseria: Daniel Donato, scenariusz: Daniel Donato, Lucas Camargo de Barros, Agnes Geneva, obsada: Agnes Geneva, Mak Rini, Gianluca Koeswanto, Fernando Belfiore, muzyka: S'yo Fang, zdjęcia: Lamis Al Mohamad, produkcja: Holandia 2024, czas: 104 minuty, gatunek: film fabularny/komedia/muzyczny, napisy: polskie/angielskie
- Merlinka Film Festival 2024 - Najlepszy Film Pełnometrażowy - Nagroda Jury, nominacja
Film prezentowany dzięki wsparciu Ambasady Królestwa Niderlandów w Polsce
Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…
Nostalgiczny melodramat z historią w tle. Wykorzystująca gatunkowe konwencje autorska adaptacja głośnej powieści Stanisława Dygata. Film przez tematykę wojenną wpisujący się w tzw. nurt psychologiczny szkoły polskiej, przede wszystkim, jako druga fabuła Hasa, stanowi rozwinięcie poetyki debiutanckiej „Pętli”. Wycofany bohater-intelektualista, poczucie przemijania i końca pewnego świata, willa „Quo vadis” jako najsłynniejsza hasowska rupieciarnia – to już rozpoznawalne cechy autorskiego stylu. „Pożegnania” pozostają też wciąż niezwykłą love story, z niebanalną parą kochanków i pierwszym powojennym przebojem wylansowanym przez kino, śpiewaną przez Sławę Przybylską niezapomnianą piosenką „Pamiętasz, była jesień” w tle.
Niebieskie światła (Luces azules)
Siedemdziesiąte urodziny Alejandro miały być świętem życia, ale zamiast toastów za przyszłość, w powietrzu unosi się napięcie, a sekrety wychodzą na jaw szybciej niż kolejne kieliszki wina. W kręgu jego przyjaciół – starszych i młodszych, gejów i lesbijek, par i samotników – zaczyna się gra emocji, gdzie miłość, lojalność i tęsknota zderzają się z brutalną szczerością.
W świecie, gdzie normy społeczne nie nadążają za rzeczywistością, ta noc zmieni wszystko – ale czy nie po to właśnie są przyjęcia?
„Niebieskie światła” to błyskotliwa, pełna humoru, a jednocześnie poruszająca opowieść o przyjaźni, samotności i tym, jak bardzo potrzebujemy siebie nawzajem, mimo, że czasem trudno nam to przyznać.
- Rio Festival de Cinema LGBTQIA+ 2024 - Najlepszy Film Międzynarodowy - Nagroda Jury, nominacja
reżyseria: Lucas Santa Ana, scenariusz: Gustavo Pecoraro, obsada: Ernesto Larrese, Claudio Da Passano, Osmar Núñez, Fernando Dente, Estela Garelli, Edgardo Moreira, muzyka: Mariano Agustín Fernández, zdjęcia: Pablo Galarza, produkcja: Argentyna 2024, czas: 100 minut, gatunek: film fabularny, napisy: polskie/angielskie
Śmiech przez łzy (Sad Jokes)
Joseph i Sonya tworzą niezwykle bliską więź, wspólnie wychowując swojego małego synka. Kiedy on jako reżyser filmowy, balansuje między obsesją na punkcie nowego projektu a cieniem przeszłego związku, Sonya zmaga się z depresją, a jej stan prowadzi do hospitalizacji. W obliczu tej sytuacji Joseph staje przed wyzwaniem: jak pogodzić codzienne obowiązki ojca z ambicjami artystycznymi i wewnętrznymi demonami?
Reżyser Fabian Stumm, który jednocześnie wciela się w postać Josepha, z niezwykłą zręcznością balansuje między smutkiem a komedią, tworząc niezapomnianą kreację aktorską. Jego wrażliwość ujawnia się w każdym geście i każdej niezręcznej uśmiechniętej minie Josepha. Nie dominuje sceny w tradycyjny sposób, ale właśnie ta delikatność, jaką emanuje, czyni go niezwykle przyciągającym. Ta ciepła miękkość sprawia, że „Sad Jokes” przypomina pełen miłości uścisk, który przychodzi po płaczu. To film, który nie tylko Cię rozumie, ale także pozwala poczuć się zrozumianym.
reżyseria i scenariusz: Fabian Stumm
obsada: Fabian Stumm, Haley Louise Jones, Justus Meyer, Ulrica Flach, Jonas Dassler, Godehard Giese, Marie-Lou Sellem, Anne Haug, Knut Berger, Hildegard Schroedter, Nicola Heim, Tina Pfurr, Anneke Kim Sarnau, Susie Meyer, Romina Küper, Doreen Fietz, Marco Ippoliti, Rahel Savoldelli, Sebastian Schipper, Max Krumm
muzyka: Ramin Bijan
zdjęcia: Michael Bennett
produkcja: Niemcy 2024
czas: 96 minut
gatunek: film fabularny/komedia
napisy: polskie/angielskie
- Munich Film Festival 2024 - Nagroda Young German Cinema - Najlepszy Reżyser - Fabian Stumm
- Munich Film Festival 2024 - Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych - Fabian Stumm
- Stockholm Film Festival 2024 - Najlepszy Film, nominacja
- Chéries-Chéris Paryż 2024 - Najlepszy Film Fabularny, nominacja
1950 rok. William Lee, około pięćdziesięcioletni amerykański ekspat żyjący w Meksyku, spędza dni niemal całkowicie w samotności, z wyjątkiem kilku kontaktów z innymi członkami małej amerykańskiej społeczności. Jego spotkanie z Eugene'em Allertonem, nowym w mieście, młodym studentem, po raz pierwszy pokazuje mu, że być może w końcu możliwe będzie nawiązanie intymnej więzi.
W najnowszym filmie Luki Guadagnino („Tamte dni, tamte noce”, „Jestem miłością”, „Challengers”).
Czas trwania: 137 min
Najnowszy film Michaela Dwecka i Gregory'ego Kershawa, twórców uwielbianych i nagradzanych na całym świecie Truflarzy.
Tym razem reżyserzy przenoszą nas do dzikich krajobrazów północno-zachodniej Argentyny, gdzie zagłębiamy się w życie gauchos — ludzi, którzy żyją według własnych zasad, z dala od współczesnego świata, czerpiąc radość z prostego życia. Podnosząca na duchu opowieść o wolności, pasji i niezwykłej więzi między człowiekiem a naturą. Piękny, szczery, autentyczny film, który pozwala się na chwilę zatrzymać i docenić życie.
OBSADA: Guada Gonza, Taty Gonza, Jony Avalos
REŻYSERIA: Michael Dweck, Gregory Kershaw
GATUNEK: dokumentalny
PRODUKCJA: USA/Argentyna
CZAS TRWANIA: 85 min
SUB PL
Avant-Drag!
Wciągający i pełen energii dokument o dziesięciu greckich drag queens, które na ulicach Aten biorą sprawy w swoje ręce. W odważnych i zaskakujących performansach obnażają absurdy społecznych norm, rozszarpują na kawałki stereotypy płciowe, narodowe i tożsamościowe. W swoich spektakularnych kreacjach stawiają czoła transfobii, policyjnej przemocy i wszechobecnemu patriarchatowi i robią to w niepowtarzalnym stylu – bo kiedy walka o sprawiedliwość społeczną staje się sztuką, nie ma miejsca na kompromisy. Pełne kolorów, buntu i odwagi, stają się żywą manifestacją wolności i różnorodności, nie bojąc się wstrząsnąć konserwatywnym fundamentem greckiego społeczeństwa.
reżyseria: Fil Ieropoulos, scenariusz: Foivos Dousos, obsada: Cotsos, Lala Kolopi, Er Libido, Thanasis McMorait, Aurora Paola Morado, Sergay Parakatyanov, Parakatyanova, Marisha Triantafyllidou, Cruella Tromokratisch, Kangela Tromokratisch, Veronique Tromokratisch, muzyka: Lykourgos Porfyris, zdjęcia: Mihalis Gkatzogias, produkcja: Grecja 2024, czas: 93 minuty, gatunek: film dokumentalny, napisy: polskie/angielskie
- International Film Festival Rotterdam 2024 - Nagroda Krytyków
- Thessaloniki International Documentary Festival 2024 - Najlepszy Film, Nagroda Jury
Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje wątpliwe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?
- Nagrody zdobyte na 49. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:
Najlepszy debiut reżyserski lub drugi film - wyróżnienie Korek Bojanowski, wyróżnienie dla Nel Kaczmarek
- Don Kichot - Nagroda Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych Korek Bojanowski,
- Nagroda im. Janusza “Kuby” Morgensterna PERSPEKTYWA za rok 2024
- Nagroda Ministry Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii Film za rok 2024.
