Światłoczuła

Gwiazda Pameli Anderson rozbłyska na nowo! Ikona lat 90. w „The Last Showgirl" powraca na ekrany rolą życia – i to taką, w której pobrzmiewają echa jej własnej biografii. Film w reżyserii Gii Coppoli zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w San Sebastian, zaś najlepszy występ w karierze przyniósł Anderson pierwszą nominację do Złotego Globu. Na drugim planie towarzyszą jej nominowana do BAFTA za brawurową rolę kelnerki Jamie Lee Curtis (Oscar za „Wszystko wszędzie naraz"), Dave Bautista („Diuna", seria „Strażnicy Galaktyki"), który tym razem nie udaje superbohatera, i Kiernan Shipka („Kod zła", serial „Mad Men"). Gia Coppola z wrażliwością i uwagą godną Seana Bakera opowiada poruszającą historię kobiety, która nie pozwala się zepchnąć na boczny tor.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Podczas podróży lotniczej aktorka Felicja wspomina czasy II wojny światowej. Zakochana w koledze z teatru, Wiktorze Rawiczu, ukrywała go przez niemal całą okupację, ciążył na nim bowiem wyrok śmierci z uwagi na podejrzenie o zabójstwo volksdeutscha Petersa. By uratować ukochanego, Felicja znosi liczne poniżenia, przemoc, gwałt. Liczy jednak, że Rawicz odwzajemni jej uczucie. Gdy kończy się wojna, bohaterka przeżyje kolejne dramatyczne rozczarowania.

Ekranizacja opowiadania Kazimierza Brandysa pod tym samym tytułem zrealizowana przez jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów filmowych – Wojciecha Jerzego Hasa. „Jak być kochaną” oparty jest na monologach wewnętrznych głównej bohaterki. Wspomnienia Felicji przenoszą widzów nie tylko w brutalną rzeczywistość II wojny światowej, naznaczoną cierpieniem, grozą i lękiem, ale również w świat subtelnej, wrażliwej i kochającej młodej dziewczyny, która robi wszystko by uratować kochanego przez siebie i podziwianego mężczyznę.

Barbara Krafftówna stworzyła niezapomnianą i genialną kreację, którą należy uznać za jedną z najwspanialszych kobiecych ról w historii światowego kina. Dzięki swojemu talentowi znakomicie oddała uczucia i emocje towarzyszące jej bohaterce w różnych momentach akcji – od bezgranicznej miłości przez strach i poniżenie do rozczarowania i zgorzknienia. Efektem tego było uznanie krytyków i publiczności oraz nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1963 roku. Partneruje jej Zbigniew Cybulski, który odtwarzając Wiktora Rawicza, kabotyna, tchórza i mitomana, odważnie zrywa z postacią Maćka Chełmickiego z „Popiołu i diamentu” Andrzeja Wajdy.

Film od kobiet dla kobiet.

To historia wrażliwych i ambitnych kobiet z nieposkromioną potrzebą wolności, które zatrudniają się w agencji porno. Ilona, znana jako Cicciolina, to misjonarka miłości i obrończyni wolności, Moana – ambitna idealistka, na każdym kroku mierząca się z pogardą, a Eva – romantyczka po przejściach. Jest także Debora, która przychodzi do agencji, myśląc o chwilowej pracy asystentki, ale zostaje tam przez dziesięć lat, znajdując drugą rodzinę. Nad całością czuwa Riccardo, założyciel agencji, wizjoner, powiernik i przyjaciel.

Zobacz, jak pierwsze na świecie gwiazdy porno żyły według własnych zasad, mierząc się z szufladkowaniem i niezrozumieniem społeczeństwa.

Czas trwania: 128 min
Włochy | 2024

Rozgrywająca się w Polsce, niezwykle poruszająca i trafiająca prosto w serce animowana, opowieść z czasów II wojny światowej w reżyserii nagrodzonego Oscarem za film „Artysta” Michela Hazanaviciusa.

Dawno, dawno temu, gdzieś w Polsce, w wielkim lesie mieszkali biedny drwal i jego żona. Zimno, głód, bieda i szalejąca wokół wojna sprawiły, że ich życie było bardzo trudne. Pewnego dnia żona drwala idąc niedaleko linii kolejowej znalazła małe zawiniątko wyrzucone z jednego z wielu pociągów nieustannie przejeżdżających przez las. W środku jest niemowlę - dziewczynka. To dziecko, ten „najcenniejszy z ładunków”, odmieni życie żony biednego drwala i jej męża, a także tych, których napotka na swojej drodze… w tym mężczyzny, który zmuszony był wyrzucić zawiniątko z pociągu. Znajdą się tacy, którzy postanowią chronić malutkie życie, bez względu na cenę. Ta niezwykła historia odkryje to, co najgorsze i najlepsze w ludzkich sercach.

Scenariusz powstał w oparciu o przetłumaczoną na 16 języków bestsellerową książkę francuskiego dramaturga i autora wydawnictw dla dzieci Jeana-Claude’a Grumberga, którego sztukę „Pracownia krawiecka” zrealizował polski Teatr Telewizji. Na udział w filmie w roli koproducentów zdecydowali się słynni bracia kina – Jean-Pierre i Luc Dardenne. Kompozytorem muzyki do filmu jest dwukrotny laureat Oscarów za produkcje „Kształt wody” i „Grand Budapest Hotel” Alexandre Desplat – twórca muzyki do hitu „Harry Potter i Insygnia Śmierci”. W swojej karierze pracował z największymi reżyserami kina, w tym m.in. z: Wesem Andersonem, Guillermo del Toro, Luciem Bessonem i Romanem Polańskim. 

Gatunek: Animowany, Dramat
Produkcja: Belgia, Francja 2024
Czas trwania: 81 min

Languages: French, Russian, German
SUB PL

Śmiech przez łzy (Sad Jokes)

Joseph i Sonya tworzą niezwykle bliską więź, wspólnie wychowując swojego małego synka. Kiedy on jako reżyser filmowy, balansuje między obsesją na punkcie nowego projektu a cieniem przeszłego związku, Sonya zmaga się z depresją, a jej stan prowadzi do hospitalizacji. W obliczu tej sytuacji Joseph staje przed wyzwaniem: jak pogodzić codzienne obowiązki ojca z ambicjami artystycznymi i wewnętrznymi demonami?

Reżyser Fabian Stumm, który jednocześnie wciela się w postać Josepha, z niezwykłą zręcznością balansuje między smutkiem a komedią, tworząc niezapomnianą kreację aktorską. Jego wrażliwość ujawnia się w każdym geście i każdej niezręcznej uśmiechniętej minie Josepha. Nie dominuje sceny w tradycyjny sposób, ale właśnie ta delikatność, jaką emanuje, czyni go niezwykle przyciągającym. Ta ciepła miękkość sprawia, że „Sad Jokes” przypomina pełen miłości uścisk, który przychodzi po płaczu. To film, który nie tylko Cię rozumie, ale także pozwala poczuć się zrozumianym.

reżyseria i scenariusz: Fabian Stumm

obsada: Fabian Stumm, Haley Louise Jones, Justus Meyer, Ulrica Flach, Jonas Dassler, Godehard Giese, Marie-Lou Sellem, Anne Haug, Knut Berger, Hildegard Schroedter, Nicola Heim, Tina Pfurr, Anneke Kim Sarnau, Susie Meyer, Romina Küper, Doreen Fietz, Marco Ippoliti, Rahel Savoldelli, Sebastian Schipper, Max Krumm

muzyka: Ramin Bijan

zdjęcia: Michael Bennett

produkcja: Niemcy 2024

czas: 96 minut

gatunek: film fabularny/komedia

napisy: polskie/angielskie

- Munich Film Festival 2024 - Nagroda Young German Cinema - Najlepszy Reżyser - Fabian Stumm

- Munich Film Festival 2024 - Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych - Fabian Stumm

- Stockholm Film Festival 2024 - Najlepszy Film, nominacja

- Chéries-Chéris Paryż 2024 - Najlepszy Film Fabularny, nominacja

Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
André Rieu skończył niedawno 75 lat i z tej okazji zaprasza Cię do świętowania jego urodzin na pięknym statku, którym – razem ze swoją ukochaną Orkiestrą Johanna Straussa – pływał w październiku ubiegłego roku po rzece Mozie w swym rodzinnym mieście Maastricht. Tak wszyscy świętowali jego jubileusz, bowiem Maestro urodził się dokładnie 1 października 1949 roku. W kinie i na pokładzie tego statku czeka więc na Ciebie wielkie urodzinowe przyjęcie i wiele przepięknej muzyki!

Nasz nowy kinowy show jest wyrazem uznania dla młodzieńczych snów i marzeń André o założeniu własnej orkiestry i podróżowaniu z nią po całym świecie. To wybór utworów z ulubionych tras koncertowych André.

Większość z tych koncertów nigdy wcześniej nie była pokazywana na dużym ekranie, zatem to Twoja szansa, aby zobaczyć kultowe klasyki André po raz pierwszy. To wielkie święto, wejdź więc na pokład tej rozmuzykowanej łodzi i dołącz do Maestra i jego znakomitych gości!

Dowiesz się też, jakie plany na przyszłość ma nasz ukochany król walca.

Czas trwania: około 3 godzin (w tym przerwa)
Polskie napisy

Czerwona sukienka (Pretty Red Dress)

W społeczeństwie zdominowanym przez patriarchalne normy mężczyźni muszą wpisywać się w sztywne wzorce męskości. W przypadku czarnoskórych presja ta jest jeszcze większa – nie tylko oczekuje się od nich tłumienia emocji ze względu na płeć, ale także mierzą się z dodatkowymi ograniczeniami wynikającymi z kulturowej i społecznej marginalizacji.

Travis balansuje na cienkiej granicy między społecznymi oczekiwaniami a własnym pragnieniem wolności, jego walka zaś staje się polem bitwy o miłość, tożsamość i godność. Jego ekspresja nie mieści się w binarnym podziale, a każda decyzja, którą podejmuje, wystawia na próbę relacje z rodziną i światem zewnętrznym.

„Czerwona sukienka” przełamuje schematy, ucząc, że prawdziwa tożsamość nie potrzebuje definicji, a autentyczność to największy akt odwagi.

reżyseria i scenariusz: Dionne Edwards, obsada: Natey Jones, Alexandra Burke, Temilola Olatunbosun, Tsemaye Bob-Egbe, Emeka Sesay, Michael Junior Onafowokan, Adé Dee Haastrup, Joshua Blisset, Eliot Sumner, Edwin De La Renta, muzyka: Hugo Brijs, zdjęcia: Adam Scarth, produkcja: Wielka Brytania 2023, czas: 110 minut, gatunek: film fabularny, napisy: polskie

Blask świateł, pulsujące bity i ciała w ruchu. „Świat Ballroom” przenosi nas w sam środek brazylijskiej sceny, gdzie taniec to coś więcej niż sztuka – to sposób na przetrwanie.

W świecie, który wciąż próbuje zamknąć queerowe istnienia w sztywnych ramach, uczestnicy balu tworzą własne rodziny,  zasady i własną historię.

Pełen pasji i nieokiełznanej energii dokument oddaje głos ikonom sceny, które dzielą się swoimi triumfami, ale i lękami przed komercjalizacją kultury wywodzącej się z afroamerykańskich i latynoskich społeczności queer.

To podróż przez świat voguingowych bitew, pulsujących neonów i surowej prawdy o walce o przestrzeń do bycia sobą.

- São Paulo Association of Art Critics Awards 2025 - APCA Trophy, nominacja

- NewFest: New York's LGBT Film Festival 2024 - Najlepszy Dokument Pełnometrażowy, Nagroda Publiczności

reżyseria i scenariusz: Juru, Vitã, obsada: 007s, Casa De: Cosmos, Dandara, Lafond, House Of: Alafia, Blyndex, Bushidö, Cabal, Cazul, Império, Mamba Negra, Raabe, Casa Dy Fokatruá, muzyka: Globalkunt, zdjęcia: Suelen Menezes, Paula Monte, produkcja: Brazylia 2024, czas: 92 minuty, gatunek: film dokumentalny, napisy: polskie/angielskie

Bright lights, pulsating beats and bodies in motion. ‘This is Ballroom’ takes us into the middle of the Brazilian scene, where dancing is more than an art – it is a way of survival.

In a world that still tries to enclose queer existences within a rigid framework, ballroom participants create their own families, rules and their very own history.

It's a journey through the world of voguing battles, pulsating neon lights and the raw truth of the struggle for the space to be oneself.

- São Paulo Association of Art Critics Awards 2025 - APCA Trophy, Nominee

- NewFest: New York's LGBT Film Festival 2024 - Best Documentary Feature, Audience Award

directed i written: Juru, Vitã, cast: 007s, Casa De: Cosmos, Dandara, Lafond, House Of: Alafia, Blyndex, Bushidö, Cabal, Cazul, Império, Mamba Negra, Raabe, Casa Dy Fokatruá, music: Globalkunt, cinematography: Suelen Menezes, Paula Monte, production: Brazil 2024, running time: 92 minutes, category: documentary, English/Polish subtitles

Pablo Picasso (1881-1973) – tytan pracy i wulkan kreatywności, który nie tylko zatarł różnicę pomiędzy sztuką a rzemiosłem, ale też w dzieło potrafił zmienić zwykłą szczotkę, konewkę czy rower. Pozostaje jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych artystów w historii, autorem przeszło dwudziestu tysięcy obrazów i obiektów.

Zrealizowany przy okazji 50. rocznicy jego śmierci film „Picasso. Buntownik w Paryżu” Simony Risi to portret życia spełnionego, ale i złożonego ze sprzeczności – dokumentalna podróż przez lata biedy i szalonego sukcesu, światła i mroku, pasji i destrukcji, kawiarnianych hulanek i politycznego zaangażowania.

Z jedną walizką, nie znając francuskiego – tak młodziutki Pablo postanowił podbić Paryż. Film skupia się na latach spędzonych w kipiącym twórczą energią mieście, który stał się drugim domem pochodzącego z Malagi malarza. Jako hiszpański imigrant był na celowniku policji, jako artysta rewolucjonizujący sztukę błyskawicznie podbił salony. Jego styl wciąż ewoluował, malował intensywnie i niechętnie rozstawał się z pracami. „Jestem swoim najlepszym kolekcjonerem" mawiał, a 5 tysięcy należących do niego obiektów stanowi dziś bezcenny zbiór paryskiego Muzeum Picassa. Film daje nam unikalną szansę odwiedzenia zorganizowanej tam z okazji 50. rocznicy śmierci artysty wielkiej wystawy, której scenografię współtworzył słynny brytyjski projektant, Paul Smith.

Dokument Risi to również portret zmieniającego się Paryża i panorama XX wieku, który artysta kształtował, będąc zarazem przenikliwym kronikarzem burzliwej epoki. Ustami ekspertów i kuratorów „Picasso. Buntownik w Paryżu” rozszyfrowuje ukrytą w dziełach symbolikę, tłumaczy, jak kolejne doświadczenia i spotkania wpływały na ewolucję stylu. Ale geniusz miał również swoją mroczną stronę, o której zaświadczają wspomnienia jego partnerek. Filmowa opowieść przynosi także krytyczne spojrzenie na biografię i twórczość Pabla Picassa, przypominając, że często za spektakularną karierą „wielkiego mężczyzny” stoją zapomniane lub niedoceniane kobiety.

Czas trwania: 94 min
LEKTOR PL

To ja, Agnes (Call me Agnes)

Agnes prowadzi życie pełne tajemnic, w którym badminton, queerowe przyjaźnie i restauracja w jej własnym domu tworzą kolorową, złożoną codzienność. Kiedy niespodziewanie jej młodszy brat Indra przyjeżdża z Indonezji, Agnes staje przed niełatwym wyborem: kontynuować kłamstwo, czy wyjawić prawdę o swojej transpłciowej tożsamości. Wkrótce staje się jasne, że konfrontacja z przeszłością jest nie tylko trudna, ale i pełna nieoczekiwanych emocji.

Musical łączy fikcję i życie codzienne, tworząc hipnotyzującą opowieść o miłości, tożsamości i odwadze bycia sobą, gdzie każda decyzja może zmienić wszystko. To komedia, która jednak nie boi się poruszać tematów tabu i nieoczywistych relacji, w których prawda i kłamstwo tańczą w rytm muzyki.

reżyseria: Daniel Donato, scenariusz: Daniel Donato, Lucas Camargo de Barros, Agnes Geneva, obsada: Agnes Geneva, Mak Rini, Gianluca Koeswanto, Fernando Belfiore, muzyka: S'yo Fang, zdjęcia: Lamis Al Mohamad, produkcja: Holandia 2024, czas: 104 minuty, gatunek: film fabularny/komedia/muzyczny, napisy: polskie/angielskie

- Merlinka Film Festival 2024 - Najlepszy Film Pełnometrażowy - Nagroda Jury, nominacja

Film prezentowany dzięki wsparciu Ambasady Królestwa Niderlandów w Polsce