Terapia dla par

animacja | reż. Hayao Miyazaki | Japonia, 2001

czas trwania: 125 min.

Nagrodzony Oscarem dla Najlepszego Filmu Animowanego i Złotym Niedźwiedziem festiwalu w Berlinie, „Spirited Away: W krainie bogów” to arcydzieło światowego kina stworzone przez jednego z najbardziej cenionych twórców animacji, Hayao Miyazakiego. Niezwykle szybko film zyskał status dzieła kultowego, skutecznie popularyzując anime na całym świecie.

„Spirited Away: W krainie bogów” zabierze Cię w podróż wykraczającą poza granice Twojej wyobraźni. W trakcie przeprowadzki do nowego domu, dziesięcioletnia Chihiro wraz z rodzicami przypadkowo trafia do tajemniczego, opuszczonego miasteczka. Ku swojemu przerażeniu, dziewczynka odkrywa, że to kraina zamieszkana przez bóstwa i duchy, a jej rodzicie zostali przemienieni... w świnie! To kara za spożycie pokarmu przeznaczonego dla bogów. Aby ocalić rodziców, Chihiro będzie musiała rozpocząć pracę u potężnej wiedźmy Jubaby. Czy dziewczynce uda się zdjąć klątwę i wrócić do świata ludzi?

Stanowiący triumf wyobraźni Miyazakiego, „Spirited Away: W krainie bogów” to przejmująca i mądra opowieść o stawianiu czoła własnym lękom i niepewnościom. W świecie pełnym duchów i bogów Chihiro odnajduje swoje miejsce, odkrywając, że najważniejsze jest być sobą i wierzyć we własne możliwości.

Film z polskim napisami lub polskim dubbingiem, dla widzów od 12. roku życia.

komediodramat | reż. Paola Cortellesi | Włochy, 2023

czas trwania: 118 min.

Pokazy przedpremierowe:

09.05 czw – godz. 20.15
23.05 czw – godz. 15.00

„Jutro będzie nasze” to debiut komiczki i aktorki Paoli Cortellesi, która, podążając śladem Phoebe Waller-Bridge („Fleabag”), zagrała w nim także główną rolę. Z Delią może utożsamić się każda z nas, bo i my dokonujemy na co dzień rzeczy niemożliwych – ogarniamy dom i pracę, dzieci i starszych członków rodziny, łagodzimy złe humory męża albo emocje nastoletniej córki. Delia urabia sobie ręce po łokcie, a w zamian dostaje tylko kolejne razy, pretensje i fochy. Jest również przekonana, że szykującą się do zamążpójścia córkę czeka podobny los. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej list, który prowokuje ją do buntu i skłania do zaskakująco śmiałych czynów, których nikt się nie spodziewa po gospodyni domowej. „Jutro będzie nasze” emanuje duchem zmiany, wiarą w siłę kobiet i kobiecą solidarność. Jest też odą na cześć pięknych, acz burzliwych relacji matek z córkami.

Ten włoski przebój rozgrywa się w podnoszącym się z kryzysu powojennym Rzymie i nawiązuje do dzieł neorealizmu, w szlachetną tradycję wkłada jednak współczesne treści. Bo „Jutro będzie nasze” mówi o zbiorowym przebudzeniu, o kobietach, które jako pierwsze odważyły się przeciwstawić dziedzictwu przemocy. Przeplatający śmiech i łzy, wprost dotykający bolesnych doświadczeń, a przy tym lekki jak rzymskie wakacje film Cortellesi dowodzi, że przyszłość leży – dosłownie – w naszych rękach. Czy od czasów naszych babek coś dla siebie wywalczyłyśmy? Tak, i lepiej mocno tego pilnujmy, mówi reżyserka.

Początek XVIII wieku. Anglia jest w stanie wojny z Francuzami, ale uwagę dworu pochłaniają wyścigi kaczek i pojawienie się na rynku ananasów. Na tronie zasiada schorowana królowa Anna (Olivia Colman), a krajem zamiast niej rządzi jej bliska przyjaciółka, lady Sarah (Rachel Weisz). Z podziwu godnym oddaniem dogląda ona przy tym rozkapryszonej i porywczej królowej. Na dwór przybywa nowa służąca Abigail (Emma Stone), która swym urokiem oczarowuje Sarah. Sarah bierze Abigail pod swoje skrzydła, a Abigail dostrzega w tym szansę na powrót do swych arystokratycznych korzeni. Ponieważ sprawy polityczne i prowadzenie wojny coraz bardziej pochłaniają Sarah, Abigail stopniowo zajmuje jej miejsce u boku królowej Anny. Rozkwitająca przyjaźń z królową daje Abigail szansę na spełnienie swoich ambicji. Dziewczyna dochodzi więc do wniosku, że nie pozwoli, aby ktokolwiek lub cokolwiek stanęło jej na drodze.

Film biograficzno-historyczny z 2018 roku w reżyserii Yorgosa Lanthimosa przy współpracy z McNamarą.

Duńska reżyserka Lea Glob spotkała po raz pierwszy Apolonię Sokol w 2009 roku. Artystka wyrosła z undergroundowej sceny teatralnej w Paryżu, prowadząc życie charakterystyczne dla tamtejszej bohemy, równocześnie starając się przebić w świecie sztuki. Na przestrzeni kolejnych lat reżyserka powracała co jakiś czas do kontaktu z bohaterką, budując z nią niezwykłą więź. Apolonia przez długi czas starała się znaleźć swoje miejsce w świecie sztuki, chociaż to zadanie okazało się trudne, a jej droga do sukcesu nie była prosta. Musiała zmierzyć się między innymi z nierównym traktowaniem kobiet i mężczyzn, co dotknęło także Oksanę Schacko, jedną z założycielek feministycznej grupy Femen, z którą Apolonia przyjaźniła się i mieszkała przez wiele lat. Czy w końcu bohaterka zyskała zasłużone uznanie?

Apolonia, Apolonia, reż. Lea Glob, Dania, Polska, 2022, 116’