Budda. Dzieciak ‘98

84-letnia DJ Vika jest gwiazdą klubów muzycznych w całej Polsce – gra zawsze do białego rana i na obcasach.

Charyzmatyczna didżejka otacza się młodymi ludźmi, powtarzając sobie, że wiek to tylko liczba, a starości nie zamierza spędzić siedząc jak pelargonia w oknie. Jest prawdziwym kolorowym ptakiem. Jednak kiedy jej zdrowie zaczyna szwankować, Vika dostrzega swoje przemijanie. Czy odnajdzie sens w dzieleniu się radością życia z innymi seniorami, motywowaniu ich do działania i pokonywania samotności?

„Vika!” to niesamowita podróż, od radości po wzruszenie. Inspirujący portret kobiety, która zamierza celebrować życie do samego końca!

TRZECIA ODSŁONA PRZYGÓD ULUBIENICY PRZEDSZKOLAKÓW, ZNANEJ WIELBICIELOM KULTOWEJ SERII KSIĄŻEK.

W kolejnych czterech epizodach Basia, z właściwym sobie urokiem i energią, stawia czoła wyzwaniom codzienności: zmaga się z domowym bałaganem, radzi sobie z kolejnymi obowiązkami, nawiązuje nowe przyjaźnie i przygotowuje się do Świąt.

Odcinki w zestawie: „Basia i bałagan”, „Basia i Mama w pracy”, „Basia i Titi”, „Basia i Boże Narodzenie”.

[PL]

Na pustej drodze w środku nocy, wracająca z imprezy samochodem w srebrnej masce Shula, napotyka leżące na ziemi zwłoki swojego wujka. Tak rozpoczyna się etap przygotowań do pogrzebu i żałoba, która kulturowo sens ma tylko wtedy, jeśli jest głośna i nieznośna.
Choć zmarły wuj nie był aniołem, to nie można mówić tego na głos, wszak o zmarłych powinniśmy tylko dobrze. Historia, której akcja dzieje się w Zambii w południowej Afryce, jest soczewką na powszechnie obowiązujące mechanizmy patriarchatu, które nadal mają się świetnie w większości części świata.
Portret lokalnej społeczności i ich obyczajów ukazuje toksyczne relacje kulturowe,
w których kobietom nakazuje się pozostawanie w milczeniu, niezależnie od ich perspektywy, emocji czy doświadczeń. Reżyserka Rungano Nyoni (NIE JESTEM CZAROWNICĄ – 2017) tworzy kino feministyczne, które wbija szpikulec trafnie i głęboko pod skórą. Czy nie lepiej byłoby jednak zostać waleczną perliczką? Film otrzymał nagrodę za reżyserię w konkursie Un Certain Regard w Cannes, a także zakwalifikował się do selekcji w konkursie głównym BFI London Film Festival. To także koprodukcja BBC i kultowego studia A24.

[ENG]

On an empty road in the middle of the night, Shula was returning from a party in a car wearing a silver mask and stumbling upon the lifeless body of her uncle. Thus begins the stage of funeral preparations and mourning, which culturally only makes sense if it is loud and unbearable.

Although her late uncle was far from an angel, this is not to be said out loud. After all, we should only speak well of the dead. The story, set in Zambia in southern Africa, is a lens on the commonly held mechanisms of patriarchy that are still going strong in most parts of the world.

The portrait of the local community and their customs reveals toxic cultural dynamics, where women are expected to remain silent, no matter their perspective, emotions, or experiences. Director Rungano Nyoni (I AM NOT A WITCH – 2017) crafts a piece of feminist cinema that pierces deeply and unflinchingly beneath the surface. But wouldn't it be better to become a bold guinea fowl instead? The film was awarded Best Director in the Un Certain Regard section at Cannes. It was also selected for the main competition at the BFI London Film Festival. It is a co-production with the BBC and the iconic A24 studio.

[PL]

Mnóstwo zbliżeń i niedużo słów. Tak Lynne Ramsay opowiada o swoistych „małych śmierciach”, jakich doświadczają bohaterowie jej wczesnych filmów krótkometrażowych. Wielkie nadzieje i stracone złudzenia. Wszystko to chwytane raz statyczną, a raz szalenie rozedrganą kamerą. W obrazach – nie w dialogach (tych jest jak na lekarstwo i często nie są nośnikiem najistotniejszych treści) – reżyserka zamyka całą dynamikę kreślonych na ekranie światów. W debiutanckich i nagrodzonych w Cannes SMALL DEATHS (1996) przygląda się dziewczynie na różnych etapach dojrzewania – od dziecięcości po dorosłość – za każdym razem doznającej gorzkich rozczarowań. W kolejnym – KILL THE DAY (1996) – obserwuje uzależnionego od narkotyków mężczyznę, który właśnie opuścił więzienie, by na nowo zmierzyć się z trudami egzystencji.
Zawód spotyka także kilkulatkę z GASMANA (1998), która podczas przyjęcia bożonarodzeniowego odkrywa bolesną prawdę na temat własnego ojca. Promyk nadziei towarzyszy dopiero impresyjnemu, skąpanemu w czerni i bieli oraz zrealizowanemu przy okazji Igrzysk Olimpijskich w Londynie SWIMMEROWI (2012), w którym tytułowa figura płynie przez życie i odradza się poprzez zanurzenie w wodzie. Rozwiązania zastosowane w tych niedługich formach – zarówno fabularne, jak i wizualne (większość tych dzieł zrodziła się we współpracy z montażystką Lucią Zucchetti i operatorem Alwinem H. Küchlerem) – odnaleźć można w pełnometrażowym dorobku Ramsay.

[ENG]

Many close-up shots and few words illustrate Lynne Ramsay's portrayal of the unique 'little deaths' experienced by the characters in her early short films. These films capture great hopes and lost illusions using both static and wildly shaky camera shots. The director captures the essence of the worlds she portrays on screen through her visuals rather than through dialogue, which is limited and often not the primary content.
In her debut and Cannes award-winning SMALL DEATHS (1996), she observes a girl at different stages of maturation - from childhood to adulthood - each time experiencing bitter disappointments. In the next one - KILL THE DAY (1996) - she watches a drug-addicted man who has just been released from prison to face the struggles of existence anew.
A disappointment also befalls the little girl in GASMAN (1998), who discovers the painful truth about her father at a Christmas party. A glimmer of hope only accompanies the impressionistic, black-and-white, coincidentally shot during the London Olympics SWIMMER (2012), in which the titular character swims through life and is reborn through immersion in water. The solutions used in these short forms - both narrative and visual (most of these works were born in collaboration with editor Lucia Zucchetti and cinematographer Alwin H. Küchler) - can be found in Ramsay's full-length work.