Czy ludzkie emocje można zmierzyć metodą naukową?
W Himalajach leży maleńkie państwo, którego władca bada poziom szczęścia swoich poddanych. Ankieter o imieniu Amber jeździ po kraju, w którym mieszkają głównie buddyści i odpytuje mieszkańców, gdy pracują na polu, siedzą przed chatkami, czy szykują się do medytacji lub modlitwy. Celem rozmów jest wypełnienie formularza, który ma na celu określenie poziomu szczęścia obywatela_ki w skali od 0 do 10.
Film z humorem opowiada o tak ulotnej i trudnej do jakiejkolwiek sztywnej klasyfikacji emocji, jaką jest szczęście. Amber zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem. Tańczy, gra na gitarze, wykonuje świetną pracę, ale choć ma 40 lat, nadal szuka miłości. Czy da się zmierzyć uczucia? Czy dążenie do szczęścia może być również szczęściem? Mieszkańcy Bhutanu mają na to odpowiedź.
„And I wanted to find a way of being more subtle with my structural concerns, more universal with my political concerns, less didactic, less conceptual, but with a strong conceptual underpinning as a subtext.” ~Sebastian Smoliński
PL
Oszałamiająca rozmachem, tempem i wizualnym splendorem adaptacja powieści Virginii Woolf – patronki kobiet walczących o „własny pokój” potrzebny do pisania i tworzenia. ORLANDO to największy dotychczasowy sukces komercyjny Potter oraz błyskotliwy film kostiumowy z wybitną, niezapomnianą rolą Tildy Swinton.
Po realizacji THE GOLD DIGGERS Potter, wedle swoich własnych słów, była „przez dekadę w dziczy” jako reżyserka filmowa. Kwestionowanie przyjemności, jaką daje spektakl filmowy, kluczowe aspekty jej debiutu oraz krótkometrażowego THRILLERA, stało się niewystarczające. Jak mówiła monografistce Catherine Fowler: „Chciałam znaleźć sposób, by subtelniej traktować kwestie strukturalne, bardziej uniwersalnie kwestie polityczne, być mniej dydaktyczną, mniej konceptualną, ale z zachowaniem silnego konceptualnego podtekstu”. Wszystko to udało się osiągnąć w ORLANDO z nawiązką. Choć realizacja filmu trwała 7 lat i była koprodukcją 5 krajów, ekranowy efekt zachwyca lekkością, świeżością, humorem i nieustraszoną inwencją.
„Nie blaknij. Nie więdnij. Nie starzej się.” – mówi młodemu Orlando (Swinton) Elżbieta I w XVI wieku. Bohater bierze sobie te słowa do serca. Wraz z nim – a później, po zmianie płci, z nią – podróżujemy przez 400 lat brytyjskiej historii. Kwestie poszukiwania własnej tożsamości, tak charakterystyczne dla twórczości Potter, otrzymują w ORLANDO postać osadzonej w przeszłości, pikarejskiej opowieści z fantazyjnymi elementami. Niezaprzeczalnie brytyjski, ale też, jak wskazywali komentatorzy, „pan-europejski” w lokacjach film Potter odurza zamaszystą narracją i prowokuje do rozbijania zmurszałych kategorii i granic: genderowych, historycznych i fabularnych.
ENG
A staggering, visually sumptuous and fast-paced adaptation of Virginia Woolf’s novel - a champion for women seeking a “room of their own” in which to write and create. ORLANDO remains Potter’s biggest commercial success and a brilliant costume drama, featuring an unforgettable performance by Tilda Swinton.
After making THE GOLD DIGGERS, Potter described herself as being “in the wilderness for a decade” as a filmmaker. Questioning cinematic pleasure, central to her debut and the short THRILLER, no longer felt sufficient. As she told monographer Catherine Fowler: “And I wanted to find a way of being more subtle with my structural concerns, more universal with my political concerns, less didactic, less conceptual, but with a strong conceptual underpinning as a subtext”. ORLANDO achieves this with aplomb. Though the production took seven years and involved five co-producing countries, the on-screen result delights with its lightness, freshness, humour and fearless inventiveness.
“Do not fade. Do not wither. Do not grow old.”- Elizabeth I admonishes the young Orlando (Swinton) in the sixteenth century. He takes her words to heart. As Orlando – later changing sex – we traverse 400 years of British history. Themes of personal identity, central to Potter’s work, are cast here as a picaresque period tale infused with fantastical elements. Unquestionably British, yet as critics have noted, “pan-European” in its locations, the film intoxicates with sweeping narration and provokes the dismantling of stale categories and boundaries: gendered, historical, and narrative.
PL
Długo wyczekiwana animowana adaptacja klasyki George’a Orwella w reżyserii Andy’ego Serkisa. Zwierzęta buntują się przeciwko ludziom, tworząc własną wspólnotę, lecz marzenie o równości szybko zostaje wystawione na próbę. Mądra i nie pozbawiona humoru współczesna opowieść o władzy i manipulacji.
Czternaście lat po narodzinach pomysłu na adpatcję Andy Serkis – reżyser i aktor znany z roli Golluma – prezentuje długo wyczekiwaną animowaną wersję klasycznej powieści George’a Orwella. FOLWARK ZWIERZĘCY to historia grupy zwierząt, które buntują się przeciwko farmerowi, marząc o równej i sprawiedliwej wspólnocie. Początkowa utopia szybko jednak zaczyna się chwiać, gdy ambicje i żądza władzy wkradają się do nowego porządku.
Serkis przenosi orwellowską satyrę we współczesność, zamieniając ją w opowieść o pokusach kapitalizmu, konsumpcjonizmu i populizmu. Orwell, posługując się przypowieścią o zwierzętach, w przystępny sposób ukazał mechanizmy władzy i manipulacji. Serkis świadomie nawiązuje do tej tradycji, nadając klasycznej fabule nowy ton i sens oraz stawiając w centrum historii Lucky’ego – młode prosię, rozdarte między różnymi wzorcami i próbujące zdecydować, jakimi wartościami chce się kierować. Spojrzenie na wydarzenia oczami młodego, wrażliwego bohatera wzmacnia emocjonalny wymiar opowieści i oferuje pozytywną perspektywę. Choć historia często zatacza koło, to właśnie młode pokolenie może stać się źródłem zmiany.
Doskonale dopracowana animacja kontrastuje baśniowy obraz farmy z coraz bardziej skomplikowaną rzeczywistością. Serkis podkreśla, że ta historia musiała zostać opowiedziana właśnie poprzez animację – by nadać jej lekkość, oderwać od dosłowności i zachować perspektywę niewinności w świecie rosnącego niepokoju. Film obok poważnych refleksji wprowadza lekki, familijny ton oraz elementy slapstickowego humoru. Utrzymanie tej delikatnej równowagi, która przemówi do widzów w każdym wieku było jednym z największych wyzwań dla twórców filmu.
W obsadzie głosowej występują m.in. Seth Rogen, Gaten Matarazzo, Laverne Cox, Glenn Close i Kieran Culkin. FOLWARK ZWIERZĘCY to przystępna, a zarazem prowokująca do myślenia lekcja o narodzinach autorytaryzmów, sile wspólnoty, wartości pracy i potrzebie uważności na przejawy dzielenia innych na lepszych i gorszych. Uniwersalne przestrogi pozostają dziś niezwykle aktualne. Andy Serkis z powodzeniem oswaja młodych widzów z tematami trudnymi nawet dla dorosłych. Film miał światową premierę na Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy i został zaprezentowany w tegorocznej selekcji BFI London Film Festival. Na British Film Festival odbędą się jego pierwsze pokazy w Polsce.
ENG
The long-awaited animated adaptation of George Orwell’s timeless classic, directed by Andy Serkis. When a group of farm animals rise against their human masters to create a fair and equal society, their dream of freedom is soon put to the test. A wise and gently humorous modern parable about power, corruption and manipulation.
Fourteen years after first conceiving the project, Andy Serkis - the acclaimed actor and director best known for his role as Gollum - brings to life his long-awaited animated version of Orwell’s Animal Farm. The story follows a group of animals who rebel against their farmer, dreaming of a just and equal community. Yet their utopia begins to crumble as ambition and the hunger for power infect the new order.
Serkis reimagines Orwell’s satire for the present day, turning it into a reflection on the temptations of capitalism, consumerism and populism. Orwell’s original allegory exposed the mechanisms of power and manipulation in a form both accessible and profound; Serkis honours that legacy while giving it a contemporary resonance. At the heart of his adaptation stands Lucky – a young pig, torn between competing ideals, searching for his own moral compass. Seeing the events through Lucky’s eyes brings a new emotional depth and a glimmer of hope: even if history often repeats itself, it is the younger generation that may ultimately bring change.
The beautifully crafted animation contrasts the fairy-tale charm of the farm with the growing complexity of its political reality. Serkis insists that this story had to be told through animation - to give it lightness, detach it from literalism and preserve a perspective of innocence in a world of growing anxiety. Alongside serious reflections, the film introduces a light, family-friendly tone and elements of slapstick humour. Maintaining this delicate balance, which will appeal to viewers of all ages, was one of the biggest challenges for the filmmakers.
The voice cast includes Seth Rogen, Gaten Matarazzo, Laverne Cox, Glenn Close, and Kieran Culkin. ANIMAL FARM is an accessible yet thought-provoking lesson about the birth of authoritarianism, the power of community, the value of work, and the need to be mindful of dividing others into better and worse. These universal warnings remain urgently relevant today. Andy Serkis successfully familiarises young viewers with topics that are difficult even for adults.
The film had its world premiere at the Annecy International Animation Film Festival and was part of this year's selection at the BFI London Film Festival. The British Film Festival proudly hosts the first Polish screenings of ANIMAL FARM.
“Amelia”. Opowieść o potędze spraw nieistotnych
Ciężko jest czegoś szukać, gdy nie wie się, co to jest...
Amelia mieszka wprawdzie w Paryżu, ale żyje w swoim własnym świecie. Pracuje w kawiarni, wynajmuje mieszkanie. Życie wydaje się być dla niej nudne, ale generalnie jej pasuje. Z wyjątkiem tego, że jest samotna.
Pewnego dnia Amelia odkrywa w swoim mieszkaniu stare pudełko ze skarbami z dzieciństwa i potajemnie zwraca je właścicielowi w średnim wieku. Zmienia to jego życie - i także jej życie. Od teraz wszystko się zmienia.
“Amelia” Jean Pierre Jeuneta (“Delicatessen”, “Miasto zaginionych dzieci”) była wielkim przebojem polskich kin na początku obecnego stulecia. Znany z oryginalnego stylu francuski twórca wykorzystał osobliwy charakter swojego filmowego pisma, by przedstawić wyjątkową historię młodej paryżanki szukającej miłości. Dzięki tej zabawnej i wzruszającej opowieści do gwiazd pierwszej wielkości francuskiego kina awansowała 24-letnia wówczas Audrey Tautou, której partneruje Mathieu Kassovitz.
“Amelia” zdobyła 4 francuskie Cezary, 2 nagrody BAFTA, nagrody publiczności (m.in. Europejskiej Akademii Filmowej, MFF Toronto,) oraz wiele wiele innych wyróżnień. Przede wszystkim zdobyła serca publiczności na całym świecie.
PL
Jeden z najgłośniejszych i najbardziej żywiołowych debiutów tego roku, który zachwycił publiczność festiwali Sundance i Berlinale. LAYLA to reżyserski manifest Amrou Al-Kadhiego – osoby niebinarnej, pisarskiej i drag queen (znanej jako Glamrou), jednego z najważniejszych głosów brytyjskiej społeczności queer. To film głęboko osobisty, tętniący autentyzmem i pasją, która mogła narodzić się tylko na bazie własnych doświadczeń.
Główną postacią filmu jest Layla (w tej roli magnetyczny Bilal Hasna), londyńska drag queen palestyńskiego pochodzenia, która dopiero szuka swojego miejsca na scenie i w życiu. Wszystko zmienia się, gdy poznaje Maxa – pewnego siebie, odnoszącego sukcesy geja, który wydaje się ucieleśnieniem stabilizacji i akceptacji. Rodzi się między nimi głębokie uczucie, ale wraz z nim pojawia się bolesne pytanie: czy aby zatrzymać Maxa, Layla musi zrezygnować z najbardziej wyrazistej części swojej tożsamości – swojej ekstrawaganckiej, scenicznej persony? I jak Layla odnaleźć się ma wobec oczekiwań swojej tradycyjnej rodziny wymagającej spełniania tradycyjnych ról społecznych?
Amrou Al-Kadhi tworzy tętniący kolorami, muzyką i energią portret współczesnego, queerowego Londynu, daleki od stereotypowego brytyjskiego ponurego realizmu społecznego. To celebracja unikalności, radości i siły, jaką daje „wybrana rodzina”.
To też przenikliwa analiza wewnętrznych napięć w społeczności LGBTQ+, gdzie presja, by być „odpowiednim” gejem, potrafi być równie bolesna jak uprzedzenia z zewnątrz. To kino świeże, odważne, niezwykle potrzebne. I jakże kolorowe!
ENG
One of the most talked-about and exuberant debuts of the year, LAYLA took Sundance and Berlinale by storm. It marks the feature directorial debut of Amrou Al-Kadhi - a non-binary writer and drag performer (better known as Glamrou) - one of the most distinctive voices in Britain’s queer community. The result is a film that feels utterly personal, pulsing with authenticity and passion born directly from lived experience.
At its heart is Layla (played by the magnetic Bilal Hasna), a London-based drag queen of Palestinian descent still finding her footing both on stage and in life. Everything changes when she meets Max - a confident, successful gay man who seems to embody the very stability and self-acceptance Layla has been craving. A deep connection blossoms between them, yet it brings a painful question to the surface: to keep Max, must Layla tone down or even give up the most vibrant part of herself - her bold, flamboyant stage persona? And how can she reconcile who she is with the expectations of a traditional family still bound by rigid social roles?
Amrou Al-Kadhi creates a portrait of contemporary, queer London, vibrant with colour, music and energy, far removed from the stereotypical British gloomy social realism. It is a celebration of uniqueness, joy and the strength that comes from a ‘chosen family’. It is also a penetrating analysis of internal tensions within the LGBTQ+ community, where the pressure to be a ‘proper’ gay man can be as painful as external prejudice.
Fresh, fearless and gloriously colourful - this is a cinema that wears its heart and its sequins, proudly on its sleeve!