Jutro będzie nasze

[PL]

W XV i XVI wieku odbyły się tysiące egzekucji czarownic, które wieszano i palono na stosach.

W Europie i Ameryce Północnej blisko 15 tysięcy kobiet zostało zamordowanych. Ich procesy toczyły się napędzane przez odwieczne mechanizmy kontroli – utrzymywania władzy nad kobietami i dyktowania społeczeństwu jedynego słusznego sposobu myślenia, a także tego, w co należy wierzyć. Czy gdybyśmy żyły w tych czasach, to czy wiele z nas również nie spłonęłoby na stosie? W intymnym i osobistym filmie reżyserka Elizabeth Sankley (znana polskiej publiczności z filmu KOMEDIA ROMATYCZNA – selekcja MDAG 2020) przytacza przykłady portretów tytułowych wiedźm w historii kinematografii i tworzy z nich mozaikowe tło do opowiedzenia historii własnych doświadczeń.

Dokument o czarownicach staje się pretekstem do refleksji nad zdrowiem psychicznym współczesnych kobiet, a także odważnego poruszenia tematu depresji poporodowej, której doświadczyła sama reżyserka. W ten sposób autoterapeutyczna opowieść jest też wsparciem dla innych, które nie wpisując się w stereotypowy model idealnej matki czy żony, żyją w poczuciu ciągłego wstydu i surowego oceniania samej siebie.

To historia, która tak naprawdę od wieków się nie zmieniła, a jednocześnie opowieść o siostrzeństwie, ponieważ każda czarownica potrzebuje sabatu. Wsparcia i wymiany doświadczeń z innymi kobietami. WITCHES miał światową premierę podczas Tribeca Film Festival, a polskiej publiczności prezentujemy film po raz pierwszy w programie British Film Festival.

[ENG]

In the 15th and 16th centuries, there were thousands of executions of witches who were hanged and burned at the stake.

Nearly 15,000 women have been murdered in Europe and North America. Their trials were driven by age-old mechanisms of control - maintaining power over women and dictating to society the only right way to think, and what to believe. If we lived in those times, wouldn't many of us also be burned at the stake? In an intimate and personal film, director Elizabeth Sankley (known to Polish audiences for her film ROMANTIC COMEDY from the MDAG 2020 selection) cites examples of portrayals of the titular witches in cinematic history and creates from them a mosaic background to tell the story of her own experiences.

The documentary about the witches becomes a pretext for reflecting on the mental health of modern women, as well as boldly addressing the subject of postpartum depression, which the director herself experienced. In this way, the film becomes an act of self-therapy, while also offering support to other women who, not fitting into the stereotypical mould of the "perfect" mother or wife, live with a sense of shame and harsh self-judgement.

It's a story that hasn't really changed for centuries. It is also a story of sisterhood, for every witch needs a coven — support and the sharing of experiences with other women. THE WITCHES had its world premiere at the Tribeca Film Festival, and we are proud to present it to Polish audiences for the first time as part of the British Film Festival programme.

dokumentalny | reż. Jakub Piątek | Polska, 2023

Ogromne emocje i szansa, która zdarza się raz w życiu. W trakcie eliminacji jest ich 160, do finału
trafia zaledwie 12 osób. Konkurs Chopinowski jest najbardziej prestiżowym wydarzeniem tego
typu na świecie. Odbywa się co pięć lat w Warszawie i biorą w nim udział największej sławy
pianiści i pianistki.
Swoje życie od dzieciństwa podporządkowali grze na fortepianie i czują się gotowi, żeby stanąć do
rywalizacji. Po raz pierwszy w historii mamy szansę obserwować ich zakulisowe katorżnicze
przygotowania, ale towarzyszymy im także prywatnie, kiedy odsłaniają swoje barwne, niepokorne
osobowości. Niektórzy marzą o graniu w ulubioną grę na konsoli, inni w oczekiwaniu na werdykt
spędzają bezsenne noce w warszawskich barach. Nieubłagane reguły konkursu sprawiają, że nie dla
wszystkich znajdzie się miejsce na podium. To wciągająca opowieść o dojrzewaniu, buncie i
muzyce w cieniu ogromnych oczekiwań.

„Kolonia nr 5” to nowy film reżysera „Nędzników”, nominowanego za swój niezwykły debiut do Oscara i Złotego Globu, laureata m.in. Nagrody Jury w Cannes, Europejskiej Nagrody Filmowej i trzech Cezarów. Ladj Ly wraca na francuskie przedmieścia, gdzie atmosfera staje się coraz bardziej napięta, a frustracja mieszkańców z każdym dniem rośnie. Burzliwy i pełen pasji portret pokolenia, które wie, że realna zmiana wymaga czegoś więcej niż tylko wzburzenia.

Przedmieścia Paryża, dzielnica Montvilliers. Jedna decyzja nowo wybranego burmistrza wywołuje sprzeciw w mieszkańcach, którzy masowo wychodzą na ulice. Dla Haby, młodej dziewczyny z Montvilliers, która angażuje się w protesty, najbliższe dni będą próbą zawalczenia o swoją i nie tylko swoją przyszłość.

reż. Witold Leszczyński, 1982

czas trwania: 88’

Kaziuk (K. Majchrzak) żyje w zgodzie z naturą, tradycją i panem Bogiem. Przy boku ma żonę (A. Seniuk), ojca, syna, córkę, kobyłę, krowę, psa i kury. Do wsi Taplary przyjeżdża do pracy nauczycielka (J. Sienkiewicz) z miasta. Jej pojawienie się wprowadza niepokój, zapowiada zmiany, rozbija poczucie jedności z czasem wiecznym i jego legendami. Kaziukiem targają sprzeczne uczucia: bunt wobec nowoczesności i ciekawość, pogarda i pożądanie wobec panny Joli. Namawia chłopów do przekopania świętej górki, która kryje złotego konia. Nie znajdują skarbu. Ścina święte drzewo, które było mu bratem. Niespodziewanie dla mieszkańców staje się rzecznikiem postępu. Witold Leszczyński, reżyser zdobył uznanie wybitym debiutem fabularnym „Żywot Mateusza” (1967), zaskoczył nowofalową „Rewizją osobistą” (1972) zrealizowaną w duecie reżysersko-operatorskim z Andrzejem Kostenko. „Konopielka” jest adaptacją powieści Edwarda Redlińskiego (1973), pisarza z nurtu wiejskiego, współscenarzysty filmu. Pisarz współpracował z filmem polskim przy scenariuszach do filmów: „150 na godzinę” (1971), „Awans” (1974), „Szczęśliwego Nowego Jorku” (1997), „Requiem” (2001). Film Leszczyńskiego zdobył Srebrne Lwy Gdańskie (1983), główną nagrodę krytyków na festiwali w Haugesund, Złotą Laseczkę i Nagrodę Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Komediowych w Vevey w Szwajcarii (1983).