BRITISH FILM FESTIVAL 2024 – STARSZA PANI ZNIKA

[PL]

Podróż z Alfredem Hitchcockiem nie mogłaby być monotonna. W swym najsłynniejszym brytyjskim dziele demaskujący codzienne niebezpieczeństwa i zafascynowany teoriami Freuda reżyser staje się konduktorem obierającym kurs do kobiecej podświadomości pełnej tłumionych pragnień, lęków i kulturowych stereotypów.

Gdy starsza pasażerka pociągu przepada bez śladu, Angielka Iris Henderson postanawia rozwikłać tajemnicę jej zniknięcia. Współpasażerowie wydają się pozostawać w spisku, wmawiając dziewczynie, że nie widzieli panny Froy. W wyjaśnieniu skomplikowanej intrygi przez Iris pomaga nieznośny Gilbert. Wyraźnie coś jest na rzeczy, bowiem w pociągu nie brakuje podejrzanych tropów jak… zakonnicy w szpilkach.

Mistrz suspensu bezbłędnie żongluje gatunkową konwencją, tworząc misterny obraz realizujący schemat thrillera szpiegowskiego, a przy tym o licznych znamionach komedii czy melodramatu. W centrum adaptacji powieści Ethel Liny White znajduje się kobieta u progu dorosłości – oficjalnie podróżująca na własny ślub z mężczyzną, do którego nie jest przekonana, a w rzeczywistości wraz z biegiem szyn zgłębiająca własną tożsamość i dojrzewająca wprost na oczach widzów. Oniryczna atmosfera przejawiająca się pod postacią powracających omdleń i drzemek Iris wzmaga psychoanalityczne założenia fabuły.

Brawurowy scenariusz dopełniają intrygujące postacie dające mozaikę różnorodnych osobowości – od dumnych, zakochanych w krykiecie, ale problematycznych Anglików do gniewnych i sfrustrowanych kochanków. Całość uświetnia charyzmatyczne aktorstwo Margaret Lockwood, Michaela Redgrave’a (nagroda dla najlepszego aktora za CIEŃ CZŁOWIEKA) oraz dwukrotnie nominowanej do Oscara angielskiej damy May Whitty.

[ENG]

Travelling with Alfred Hitchcock could never be dull. In his most famous British work exposing the everyday dangers and captivated by Freud’s theories, the director becomes a conductor charting a course to the female subconscious full of suppressed desires, fears, and cultural stereotypes.

When an older lady on the train disappears without a trace, Englishwoman Iris Henderson decides to unravel the mystery of her disappearance. Fellow passengers seem to be conspiring, convincing the girl they did not see Miss Froy. Irritating Gilbert helps Iris in unravelling the complex intrigue. Clearly, something is afoot, as the train does not lack suspicious clues like nuns in high heels.

The master of suspense flawlessly juggles genre conventions, creating an intricate picture fulfilling the pattern of a spy thriller, along with numerous elements of comedy or melodrama. At the core of the adaptation of Ethel Lina White’s novel is a woman on the threshold of adulthood – officially travelling to her own wedding with a man she’s not convinced about, but in reality, delving into her own identity and maturing right before the viewers’ eyes as the train journeys on. The dreamlike atmosphere manifested in recurring fainting spells and naps by Iris intensifies the psychoanalytic assumptions of the plot.

The brilliant script is complemented by intriguing characters that give a mosaic of diverse personalities – from proud, cricket-loving but problematic Englishmen to angry and frustrated lovers. The entire piece is honoured by the charismatic acting of Margaret Lockwood, Michael Redgrave (award for Best Actor for THE BROWNING VERSION), and the twice Oscar-nominated English lady May Whitty.

Nie ma takich wydarzeń

Jutro będzie nasze

kino

komediodramat | reż. Paola Cortellesi | Włochy, 2023

czas trwania: 118 min.

Pokazy przedpremierowe:

09.05 czw – godz. 20.15
23.05 czw – godz. 15.00

„Jutro będzie nasze” to debiut komiczki i aktorki Paoli Cortellesi, która, podążając śladem Phoebe Waller-Bridge („Fleabag”), zagrała w nim także główną rolę. Z Delią może utożsamić się każda z nas, bo i my dokonujemy na co dzień rzeczy niemożliwych – ogarniamy dom i pracę, dzieci i starszych członków rodziny, łagodzimy złe humory męża albo emocje nastoletniej córki. Delia urabia sobie ręce po łokcie, a w zamian dostaje tylko kolejne razy, pretensje i fochy. Jest również przekonana, że szykującą się do zamążpójścia córkę czeka podobny los. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej list, który prowokuje ją do buntu i skłania do zaskakująco śmiałych czynów, których nikt się nie spodziewa po gospodyni domowej. „Jutro będzie nasze” emanuje duchem zmiany, wiarą w siłę kobiet i kobiecą solidarność. Jest też odą na cześć pięknych, acz burzliwych relacji matek z córkami.

Ten włoski przebój rozgrywa się w podnoszącym się z kryzysu powojennym Rzymie i nawiązuje do dzieł neorealizmu, w szlachetną tradycję wkłada jednak współczesne treści. Bo „Jutro będzie nasze” mówi o zbiorowym przebudzeniu, o kobietach, które jako pierwsze odważyły się przeciwstawić dziedzictwu przemocy. Przeplatający śmiech i łzy, wprost dotykający bolesnych doświadczeń, a przy tym lekki jak rzymskie wakacje film Cortellesi dowodzi, że przyszłość leży – dosłownie – w naszych rękach. Czy od czasów naszych babek coś dla siebie wywalczyłyśmy? Tak, i lepiej mocno tego pilnujmy, mówi reżyserka.

BRITISH FILM FESTIVAL 2024 – BAFTA SHORTS

kino

[PL]

Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (British Academy Film Awards) za najlepszy fabularny film krótkometrażowy przyznawane są od 1980 roku i od tamtej pory, każdego sezonu oglądamy znakomitą selekcję filmów, które jak w kalejdoskopie prezentują różne tematy bliskie ludziom. Krótka forma filmowa pozwala twórcom i twórczyniom na trafne stawianie hipotez, społeczne zaangażowanie i daje też przestrzeń do wyrażenia własnej wrażliwości. Dzięki partnerstwie British Council prezentujemy w programie British Film Festival pięć tytułów, które walczyły o Złotą Maskę w tej kategorii w roku 2024. Zwycięski JELLYFISH AND LOBSTER (reż. Yasmin Afifi) daje publiczności nadzieję, ukazując niezwykłą relację dwójki seniorów - pensjonariuszy domu opieki. FESTIVAL OF SLAPS (reż. Abdou Cissé) to intensywna opowieść, która dekonstruuje stereotypowy model panafrykańskiego rodzicielstwa w brytyjskiej współczesnej rzeczywistości. Piękny wizualnie film GORKA (reż. Joe Weiland), poprzez przyjazd francuskiego studenta na wymianę do Anglii, ukazuje intymną rodzinną historię o żałobie i procesie zabliźniania się starych ran. Obserwując oczami młodego Sama, spędzimy też letni dzień w angielskim ogrodzie w SUCH A LOVELY DAY (reż. Simon Woods), gdzie pozornie beztroskie rodzinne spotkanie nie pozostanie bez niespodzianek. Ostatni film z zestawu, YELLOW (reż. Elham Ehsas) zabierze nas do kontrolowanego przez talibów Afganistanu, gdzie razem z bohaterką udamy się do sklepu z hidżabami, aby kupić ubranie, które stosownie do obowiązujących reguł, zakryje jej ciało.

[ENG]

The British Academy Film Awards for the best short feature film have been held since 1980, and every season since then, we have seen an outstanding selection of films that present, as if in a kaleidoscope, various reflect themes close to the heart. The short film format offers filmmakers a unique platform to pose thought-provoking questions, engage with social issues, and express a deeply personal vision.

Thanks to a partnership with the British Council, we present five titles in the British Film Festival programme that competed for the Golden Mask in this category in 2024. The winning JELLYFISH AND LOBSTER (dir. Yasmin Afifi) gives audiences hope by portraying the extraordinary relationship between two senior citizens - residents of a care home. FESTIVAL OF SLAPS (dir. Abdou Cissé) is an intense tale that deconstructs the stereotypical model of pan-African parenting in British contemporary reality.

The visually stunning film GORKA (dir. Joe Weiland), through the arrival of a French exchange student in England, reveals an intimate family story about grief and the process of healing old wounds. Watching through the eyes of young Sam, we will also spend a summer day in an English garden in SUCH A LOVELY DAY (dir. Simon Woods), where a seemingly carefree family reunion will not be without surprises. The final film in the set, YELLOW (dir. Elham Ehsas) takes us to Taliban-controlled Afghanistan, where we follow the protagonist on a tense trip to a hijab shop, as she searches for attire that fully conceals her body according to strict local laws.

Seans bezpłatny- wejściówki dostępne w kasie Kina Muza

Klub filmowy „Si, Señor!” – Do usług szanownej Pani

kino

komedia obyczajowa | reż. Gilles Legardinier | Francja, 2023

czas trwania: 110 min.

Pod wpływem nagłego impulsu Andrew Blake (John Malkovich) podejmuje pracę lokaja we francuskim dworku. Jego życie wywraca się do góry nogami, gdy musi poradzić sobie z ekscentrycznym zachowaniem właścicielki (Fanny Ardant) oraz innymi członkami jej personelu, którzy zaskakują osobliwymi zwyczajami i wybuchowymi charakterami.

Z kucharką Odile niełatwo jest znaleźć wspólny język, młoda pokojówka Manon, choć nieco zbuntowana, wydaje się zagubiona i zrozpaczona. Zarządca majątku Philippe, mieszkający w głębi parku, z jakiegoś powodu trzyma się na dystans. No i trzeba jeszcze wkraść się w łaski imponującego kocura o imieniu Mefisto…

Scenariusz filmu oparty jest na opublikowanej w 22 krajach bestsellerowej powieści Gillesa Legardiniera pod tym samym tytułem.

BRITISH FILM FESTIVAL 2024 – MADE IN BRITAIN

kino

[PL]

MADE IN BRITAIN to jeden z najmocniejszych i z pewnością najbardziej ponurych przykładów brytyjskiego realizmu społecznego lat 80. Alana Clarke’a, reżysera bezkompromisowego i radykalnego, zawsze interesował problem przemocy i władzy. Zawsze też traktował kino jako brutalną siłę – każdy jego film był jak uderzenie, wyzwanie rzucone wygodzie i przyzwyczajeniom widzów.

Główny bohater filmu to Trevor – w tej roli debiutujący Tim Roth – nastoletni skinhead ze swastyką wytatuowaną na czole. Poznajemy go, gdy po raz kolejny trafia do ośrodka dla młodocianych przestępców. Kieruje nim agresja i nienawiść, nie da się go naprostować czy utemperować, jest jak tykająca bomba. Clarke nie serwuje jednak prostego i płaskiego portretu młodego neonazisty, swoistego symbolu czasu Thatcheryzmu. Trevor jest inteligentny, myślący, jego wściekłe przemowy mają własną, przewrotną logikę. Zawsze prowadząc kamerę blisko chłopaka (to początek fascynacji reżysera steadicamem), Clarke wpycha go przed oczy widzów, zmusza do wysłuchania jego racji, nawet jeśli te budzą tylko niechęć i obrzydzenie.

Nie jest to jednak studium (anty)bohatera, ale oskarżenie systemu odpowiedzialnego za uporczywe podtrzymywanie cyklu przemocy i nędzy. Clarke jest bezlitosnym diagnostą funkcjonowania władzy i niszczenia społeczeństwa. Trevor, ze swoim kompulsywnym marszem donikąd, jest metaforą stanu, w jakim znalazła się Brytania. Transowy, uporczywy rytm jego kroków kontrapunktuje przygnębiający pejzaż: społeczny i emocjonalny. MADE IN BRITAIN to także brawurowe tour de force Tima Rotha.

[ENG]

MADE IN BRITAIN stands as one of the most powerful, and certainly the most grim, examples of British social realism of the 1980s. Alan Clarke, an uncompromising and radical director, was always interested in issues of violence and power. He has always viewed cinema as a brutal force - each of his films was like a punchline, a challenge thrown to the comfort and habits of the audience.

The protagonist of the film is Trevor - played by the debutant Tim Roth - a teenage skinhead with a swastika tattooed on his forehead. We meet him as he again ends up in a juvenile detention centre. Driven by aggression and hatred, he cannot be straightened out and his temper is like a ticking time bomb. However, Clarke does not present a simplistic, one-dimensional portrait of a young neo-Nazi as a symbol of the Thatcherite era. Trevor is intelligent and thoughtful; his angry speeches have their unique, perverse logic. Always keeping the camera close to the boy (the beginning of the director's fascination with the Steadicam), Clarke pushes him in front of the audience's eyes, forcing them to listen to his reasoning, even if it only arouses dislike and disgust.

Yet, this is not a study of a (anti)hero but an accusation of the system responsible for persistently perpetuating the cycle of violence and misery. Clarke is a ruthless examiner of how power operates and how society is being destroyed. Trevor and his compulsive march to nowhere is a metaphor for the state in which Britain finds itself. The trance-like, persistent rhythm of his steps counterpoints the oppressive landscape - social and emotional. MADE IN BRITAIN is also a brilliant tour de force by Tim Roth.