[PL]
W XV i XVI wieku odbyły się tysiące egzekucji czarownic, które wieszano i palono na stosach.
W Europie i Ameryce Północnej blisko 15 tysięcy kobiet zostało zamordowanych. Ich procesy toczyły się napędzane przez odwieczne mechanizmy kontroli – utrzymywania władzy nad kobietami i dyktowania społeczeństwu jedynego słusznego sposobu myślenia, a także tego, w co należy wierzyć. Czy gdybyśmy żyły w tych czasach, to czy wiele z nas również nie spłonęłoby na stosie? W intymnym i osobistym filmie reżyserka Elizabeth Sankley (znana polskiej publiczności z filmu KOMEDIA ROMATYCZNA – selekcja MDAG 2020) przytacza przykłady portretów tytułowych wiedźm w historii kinematografii i tworzy z nich mozaikowe tło do opowiedzenia historii własnych doświadczeń.
Dokument o czarownicach staje się pretekstem do refleksji nad zdrowiem psychicznym współczesnych kobiet, a także odważnego poruszenia tematu depresji poporodowej, której doświadczyła sama reżyserka. W ten sposób autoterapeutyczna opowieść jest też wsparciem dla innych, które nie wpisując się w stereotypowy model idealnej matki czy żony, żyją w poczuciu ciągłego wstydu i surowego oceniania samej siebie.
To historia, która tak naprawdę od wieków się nie zmieniła, a jednocześnie opowieść o siostrzeństwie, ponieważ każda czarownica potrzebuje sabatu. Wsparcia i wymiany doświadczeń z innymi kobietami. WITCHES miał światową premierę podczas Tribeca Film Festival, a polskiej publiczności prezentujemy film po raz pierwszy w programie British Film Festival.
[ENG]
In the 15th and 16th centuries, there were thousands of executions of witches who were hanged and burned at the stake.
Nearly 15,000 women have been murdered in Europe and North America. Their trials were driven by age-old mechanisms of control – maintaining power over women and dictating to society the only right way to think, and what to believe. If we lived in those times, wouldn’t many of us also be burned at the stake? In an intimate and personal film, director Elizabeth Sankley (known to Polish audiences for her film ROMANTIC COMEDY from the MDAG 2020 selection) cites examples of portrayals of the titular witches in cinematic history and creates from them a mosaic background to tell the story of her own experiences.
The documentary about the witches becomes a pretext for reflecting on the mental health of modern women, as well as boldly addressing the subject of postpartum depression, which the director herself experienced. In this way, the film becomes an act of self-therapy, while also offering support to other women who, not fitting into the stereotypical mould of the „perfect” mother or wife, live with a sense of shame and harsh self-judgement.
It’s a story that hasn’t really changed for centuries. It is also a story of sisterhood, for every witch needs a coven — support and the sharing of experiences with other women. THE WITCHES had its world premiere at the Tribeca Film Festival, and we are proud to present it to Polish audiences for the first time as part of the British Film Festival programme.
Druga połowa XIX wieku w wiktoriańskiej Anglii. Genialny młody chirurg, Frederick Treves (Anthony Hopkins), spotyka mężczyznę o nietypowej deformacji ciała, który z powodu swojego wyglądu skazany jest na poniżające życie cyrkowego dziwoląga. Jest nim cierpiący na rzadką genetyczną chorobę John Merrick (John Hurt), znany jarmarcznej publiczności w całym kraju jako „Człowiek Słoń”. Doktor Treves, który jako pierwszy potraktował go jako normalnego człowieka, walczy o uwolnienie Merricka od nędzy jego środowiska i zapewnienie mu godnego życia.
To zaledwie drugi pełnometrażowy film Lyncha, pod względem języka filmowego nawiązujący do niemieckiego ekspresjonizmu. „Człowiek Słoń” to empatyczna opowieść o człowieczeństwie, (braku) tolerancji i poczuciu nieprzystawalności. To historia o tym, jak ogromne znaczenie mają akceptacja, empatia i życzliwość wobec drugiego człowieka. Motyw odrzucenia i potrzeby przynależności czyni ten film poruszającym także z dzisiejszej perspektywy, szczególnie w kontekście społecznych debat o akceptacji inności i wykluczeniu.
W 2025 roku mija 45 lat od powstania filmu, o którym Adam Garbicz w swoim legendarnym przewodniku „Kino, wehikuł magiczny” pisał: W budowaniu onirycznego klimatu, wydobywaniu kulturowych lęków, kontrastowaniu fizyczności i ducha, brzydoty i piękna (...) – David Lynch jest sobą, w zalążku już tym największym władcą wyobraźni filmowej, jakim zostanie z końcem wieku.
Film zdobył 8 nominacji do Oscara – w tym dla najlepszego filmu, najlepszego reżysera i najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę Johna Hurta, a także 4 nominacje do Złotych Globów, 3 nagrody BAFTA oraz Cezara dla najlepszego filmu zagranicznego.
Ceniony reżyser filmowy Salvatore Di Vita (Jacques Perrin) pewnej nocy odbiera telefon. Wiadomość, którą usłyszy, zapoczątkuje lawinę nostalgicznych wspomnień, których łącznikiem będzie kino. To właśnie tam po II wojnie światowej mały Totò (Salvatore Cascio) bezpamiętnie zakochał się w magii „ruchomych obrazów”. Chłopczyk pragnie tylko jednego: zaprzyjaźnić się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). Zadanie to będzie jednak trudniejsze niż mu się wydaje. Tytułowe „Cinema Paradiso”– jego niesamowita i równie osobliwa widownia oraz bogaty repertuar – staną się tłem dla niezapomnianych przygód dorastającego na sycylijskiej prowincji bohatera, jego pierwszej „wielkiej miłości”, aż do czasu wyjazdu z rodzinnego miasteczka.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej. Ta ponadczasowa opowieść o przyjaźni, marzeniach, dorastaniu i wielkiej fascynacji X Muzą porwała serca widzów na całym świecie.
Zapraszamy dzieci, rodziców i dziadków na grudniowe spotkanie w kinie z cyklu CZAS NA BAJKĘ Z DZIADKAMI. Tym razem skupimy się na tym, co w święta jest naprawdę ważne – tradycje, rodzinne zwyczaje i wspólnym czas. Wspólne oglądanie klasycznych animacji to nie wszystko co dla Was przygotowaliśmy. Spotkanie obfitować będzie jeszcze w zabawy, zgadywanki i animacje. Porozmawiamy o tym, jak dawniej wyglądały święta Bożego Narodzenia i jak spędzamy je dziś.
W programie:
- Lalka Agnieszki (seria: Miś Kudłatek), reż. Józef Ćwiertnia, Polska, 1973, 10 min 33 sek.
- Reksiowa zima (seria: Reksio), reż. Romuald Kłys, Polska, 1981, 7 min 31 sek.
- Królowa Śniegu (seria: Bajki Bolek i Lolek), reż. Zdzisław Kudła, Polska, 1970
Zapraszamy dzieci, rodziców i dziadków na kolejne spotkanie w kinie z cyklu CZAS NA BAJKĘ Z DZIADKAMI. Tym razem wyruszymy w niezwykłą podróż w świat smoków, rycerzy, dinozaurów i… robotów! Zastanowimy się, jakie niebezpieczne zwierzęta można spotkać, czy dziadek miał kiedyś własnego robota i czym fascynowały się dawne pokolenia. Oglądaniu bajek towarzyszyć będą zabawy, zagadki i rozmowy, które połączą świat dawnych marzeń z dziecięcą wyobraźnią.
W programie:
- Bolek i Lolek w piaskach Gobi (seria: Bolek i Lolek wyruszają w świat), reż. Lechosław Marszałek, Polska, 1969, 8 min 54 sek.
- Pierwsza wyprawa (seria: Przygody Błękitnego Rycerzyka), reż. Władysław Nehrebecki, Polska, 1963, 9 min 58 sek.
- Wycieczka z robotem (seria: Przygody Bolka i Lolka), reż. Józef Ćwiertnia, Polska, 1973, 9 min 34 sek.